Kategoria: Wyroki

W dniu 20 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Henryk Walczewski, XXVIII C 4701/21) w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International A.G., wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że umowy kredytu z listopada 2006 r. oraz z września 2007 r. nie są dla powodów wiążące, a zatem są nieważne w następujących postanowieniach: zapisanych w umowie, tj. w § 2 ust. 1 oraz zapisanych w regulaminie stanowiącym część tej umowy, tj. w § 7 ust. 4, § 9 ust. 2, § 13 ust. 7 oraz § 21 ust. 3;II. ustalił, że w zw. z nieważnością w/w postanowień, umowy stały się niemożliwe do wykonania w całości i są w całości wobec powodów bezskuteczne tj. nieważne;III. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę ponad 184 tys. PLN oraz 96 tys. CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 września 2022 r. do dnia zapłaty.Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania banku w zakresie kwoty faktycznie wypłaconych kredytów.IV. zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 11.817,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania; W niniejszej sprawie strona powodowa wniosła pozew o ustalenie, że umowy kredytu zwarte przez powodów są nieważne i o zasądzenie zwrotu wszystkich spłat kredytu uiszczonych przez kredytobiorców.W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał,…

W dniu 20 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy (sygn. XXVII Ca 2536/17) w składzie SSO Maksymilian Wesołowski na skutek apelacji strony powodowej od niekorzystnego wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy -Śródmieścia z dnia 29 czerwca 2017 r. zasądzającego na rzecz powoda kwotę 734,91 zł (tytułem unww) zmienił wyrok poprzez: 1. Zasądzenie od pozwanego mBank S.A. na rzecz powoda kwotę 30.248,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty2. Zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania za I instancję w kwocie 5.817 zł, a także 2.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego za II instancję. Sąd uznał, że umowa zawiera niedozwolone postanowienia umowne, co powoduje upadek umowy.Dodatkowo Sąd nie uwzględnił zarzutu zatrzymania ze strony banku. Po pierwsze umowa kredytu nie jest umową wzajemną. Nawet gdyby jednak uznać, że taki zarzut przysługuje, to pozwany w pierwszej kolejności powinien podnieść zarzut potrącenia. Dodatkowo podniesienie przez bank zarzutu zatrzymania stanowi nadużycie prawa procesowego i jako takie nie powinno korzystać z ochrony. Wyrok jest prawomocny i ostateczny! Z uwagi na ograniczenie wartości przedmiotu sporu do kwoty poniżej 50 tys. PLN bankowi nie przysługuje skarga kasacyjna. Sprawę prowadzili adw. Anna Wolna-Sroka, adw. dr…

W dniu 19 października 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 695/21; SSA Agata Wolkenberg) co do zasady podtrzymał wyrok ustalający nieważność umowy Raiffeisen International A.G. (d. EFG Eurbank Ergasias) i zasądzający na rzecz powodów kwoty roszczenia z pozwu tj. niemal 500 tys. PLN. Odsetki ustawowe zostały zasądzone od 2 kwietnia 2021 r. do dnia 14 września 2022 r. tj. do złożenia przez bank zarzutu zatrzymania co do kwoty faktycznie wypłaconego kredytu. Wyrok jest prawomocny.Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp. p

W dniu 18 października 2022 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie (SSO Emil Lewandowski; II C 301/20), wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z dnia 21 listopada 2006 r. zawarta pomiędzy Bankiem BPH S.A. w Gdańsku a powodami jest nieważna;II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 177.655,13 PLN oraz kwotę 75.967,21 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty.III. zasądził na rzecz powodów całość kosztów procesu i kosztów sądowych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Sąd podzielił argumentację przedstawioną w toku postępowania przez stronę powodową, że umowa jest nieważna na skutek zawarcia w treści umowy postanowień abuzywnych związanych m.in. z nieprzedstawieniem dokładnego kosztu ponoszonego przy zawieraniu umowy, niepoinformowaniu w sposób rzetelny o rzeczywistym ryzyku kursowym jak również z uwagi na treść unormowania pozwalającego jednostronnie ustalać wysokość zobowiązania przez przedsiębiorcę. Wyrok jest nieprawomocny.Sprawę prowadzili adw. Anna Wolna – Sroka oraz r.pr. Grzegorz Godzina z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

Wyrokiem z 17 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXVIII C 4576/21; SSO Piotr Bednarczyk) ponownie uznał umowę zawartą z d. Getin Bankiem w sierpniu 2008 r. za nieważną. Ponownie, gdyż w 2018 r. Sąd wyrokiem z 29 października 2018 r. (XXV C 590/17; SSO Piotr Bednarczyk) unieważnił umowę na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, ale wyrok został 16 czerwca 2020 r. uchylony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 162/19). Tym razem Sąd stwierdził, że kredytobiorca nie zawarł umowy jako konsument (odmiennie niż za pierwszym razem). Okoliczności były takie, że kredytobiorca będący marynarzem najpierw zaciągnął kredyt na budowę jednego domu, a ponieważ budowy nie był w stanie dokończyć, to sprzedał go w stanie surowym, a po roku rozpoczął budowę drugiego domu z czterema lokalami mieszkalnymi. Tej budowy również nie był w stanie skończyć i po kilku latach budynek został sprzedany w stanie surowym, ale cena sprzedaży nie pokryła zobowiązania z tytułu umowy kredytu. Kredyt był więc spłacany dalej, a ponieważ kredytobiorca przeszedł na emeryturę i nie był w stanie dalej płacić rat kredytu po kilka tysięcy złotych miesięcznie, to sprzedał dom, w którym mieszkał i spłacił kredyt całkowicie przed terminem, a sam przeniósł się do mieszkania…

W dniu 17 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXIV C 233/17; SSO Agnieszka Bedyńska-Abramczyk) w sprawie przeciwko Powszechnej Kasie Oszczędności Bank Polski S.A. wydał na posiedzeniu niejawnym wyrok, w którym: I. ustalił, że umowa kredytu mieszkaniowego WŁASNY KĄT hipoteczny zawarta w lipcu 2007 r. pomiędzy powodami a pozwanym jest nieważna.II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów zwrot zapłaconych rat w wysokości ok. 160 tys. zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 17 września 2020 r. do dnia zapłaty.III. w pozostałej części powództwo oddalił (wyłącznie w zakresie żądania zasądzenia odsetek za wcześniejszy okres).IV. kosztami procesu obciążył w całości pozwanego. Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym, więc nie znamy motywów rozstrzygnięcia. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Bielecki oraz r.pr. Grzegorz Godzina z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

W dniu 14 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Marcin Polakowski; II C 774/19), wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z marca 2008 r. zawarte pomiędzy Bankiem Millenium S.A. a powodami jest nieważna;II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 120.272,48 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot:a) 63.614,27 PLN od 23 listopada 2017 r. do dnia zapłatyb) 56.658,21 PLN od 19 czerwca 2019 r. do dnia zapłatyIII. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 24.656,88 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot:a) 17.757,18 CHF od 19 czerwca 2019 r. do dnia zapłatyb) 6.899,70 CHF od 9 października 2020 r. do dnia zapłatyIV. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;V. zasądził na rzecz powodów całość kosztów procesu i kosztów sądowych, zaś szczegółowe wyliczenie tych kosztów pozostawił referendarzowi sądowemu. Sąd stwierdził, że umowa jest nieważna z kilku przyczyn.Po pierwsze mamy do czynienia z nieważnością umowy już z tego powodu, że przyjęto iż kwota kredytu będzie ruchoma. Taka konstrukcja narzucona przez pozwanego godzi w samą konstrukcję i idee umowy kredytu wynikająca z art. 69 ustawy prawo bankowe.Po drugie umowa przewidywała możliwość jednostronnego wyznaczania przez pozwanego kursu waluty, bez udziału kredytobiorców,…

W dniu 14 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Paweł Krekora; XXVIII C 4228/21), wydał wyrok. w którym: I. ustalił, że Umowa o kredyt hipoteczny z maja 2007 r., jest nieważnaII. zasądził od Raiffeisen Bank na rzecz powoda kwotę 83.209,35 PLN oraz 45.850,03 CHF., za jednoczesnym zaoferowaniem lub zabezpieczeniem zwrotu przez powoda na rzecz pozwanego kwoty wypłaconego kapitału;III. w całości obciążył Bank kosztami procesu W ocenie Sądu klauzule indeksacyjne stosowane przez Bank są klauzulami abuzywnymi, a ich eliminacja musi prowadzić do nieważności umowy.Sąd uznał zgłoszony przez bank zarzut zatrzymania w ten sposób, że zwrot zapłaconych rat kredytu ma nastąpić za jednoczesnym zwrotem wypłaconej kwoty kredytu.Sąd Okręgowy oddalił powództwo o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie. Wyrok jest nieprawomocny.Sprawę prowadzi adw. Dominika Helios z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka sp.p.

W dniu 14 października 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny (SSA Dorota Markiewicz; I ACa 665/22), generalnie podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 1 lutego 2022 r. (SSO Aleksandra Błażejewska-Leoniak; XXVIII C 3334/21, w którym to wyrok Sąd ustalił, że umowa kredytu z maja 2008 r. jest nieważna. Sąd Apelacyjny uznał jednak, że odsetki od dochodzonego roszczenia są należne dopiero po 7 dniach od złożenia oświadczenia przez konsumenta o akceptacji nieważności umowy co nastąpiło na rozprawie przed Sądem Okręgowym w dniu 19 stycznia 2022 r. Sprawę prowadziła adw. Dominika Helios z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka sp.p.

W dniu 14 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Michał Chojnacki; II C 957/20), wydał wyrok, w którym: I. Oddalił powództwo w całości;II. Zasądził od powodów w częściach równych na rzecz Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu kwotę 10.817,00 PLN tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, w tym kwotę 10.800,00 PLN tytułem kosztów zastępstwa procesowego. W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że w sprawie doszło do zawarcia umowy kredytu hipotecznego, a powodowie działali jako konsumenci. Jeżeli chodzi o ustalenie nieważności umowy, Sąd nie dopatrzył się interesu prawnego w takim żądaniu, dochodząc do przekonania, że takie rozstrzygnięcie sprawy nie zakończy sporu pomiędzy stronami. Jeżeli chodzi o żądanie zapłaty oparte o nieważność czynności prawnej, Sąd stwierdził, że umowa, którą strony zawarły jest ważna i w całości skuteczna. Umowa nie narusza art. 69 ustawy Prawo bankowe oraz nie jest sprzeczna z art. 356[1] kodeksu cywilnego, ani też z art. 358[1] kodeksu cywilnego. Zdaniem Sądu, strona pozwana nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej w stosunku do strony powodowej, jak również nie można przyjąć, żeby tylko jedna ze stron została obłożona ryzykiem w niniejszej umowie. Sąd wskazał, że…