Kategoria: Wyroki

2 marca 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 343/22; SSA Tomasz Pałdyna) wydał wyrok, w którym generalnie podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 13 stycznia 2022 r. (XXVIII C 2690/21; SSO Edyta Sornat-Unisk), w którym Sąd ustalił nieważność umowy Deutsche Banku z października 2006 r. i zasądził na rzecz kredytobiorców zwrot zapłaconych kwot kredytu. Wyrok w I instancji zapadł na posiedzeniu niejawnym, na podstawie dokumentów. Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie dowodowe poprzez przesłuchanie świadków biorących udział w zawarciu umowy oraz powodów. Sąd Apelacyjny podkreślił brak wypełnienia przez bank obowiązków informacyjnych oraz niedopuszczalność takiego sformułowania umowy, która pozostawia bankowi swobodę w kształtowaniu wysokości zobowiązania kredytobiorcy. Niestety Sąd Apelacyjny uznał, że odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy dopiero od momentu złożenia przed sądem oświadczenia o zgodzie na nieważność umowy, co nastąpiło dopiero na rozprawie apelacyjnej. Wyrok jest prawomocny, ale strony mogą złożyć skargę kasacyjną. Sprawę prowadziła adw. Dominika Helios oraz adw. dr Jacek Czabański. Postępowanie trwało 24 miesiące, z czego 14 w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem wydany na posiedzeniu niejawnym 1 marca 2023 r. (I C 269/21; SSO Dominika Romanowska): 1. ustalił nieważność umowy kredytu Ekstralokum zawartej we wrześniu 2008 r. z Kredyt Bankiem; 2. oddalił roszczenie o zapłatę (ze względu na podniesiony przez pozwanego zarzut potrącenia); 3. zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania. To już 5 wyrok w tej sprawie! Pozew o zapłatę został wniesiony do Sądu Okręgowego we Wrocławiu w maju 2016 r. (1) Wyrokiem z 24 maja 2017 r. Sąd oddalił powództwo (I C 905/16; SSO Robert Rydzewski) nie dopatrując się żadnych wad w umowie. Złożona przez powódkę apelacja została oddalona (2) wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 17 stycznia 2018 r. (I ACa 1439/17; SSA Aleksandra Marszałek, SSA Andrzej Niedużak, SSA Ewa Barnaszewska), również z tego względu, że roszczenie o zapłatę jest nienależne skoro bank wypowiedział umowę, a kredytobiorczyni jest dłużniczką banku w większym rozmiarze niż dochodzona kwota. W sprawie została wniesiona skarga kasacyjna. (3) Wyrokiem z 11 grudnia 2021 r. (V CSK 382/18) Sąd Najwyższy (przew. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz, spr. SSN Roman Trzaskowski, SSN Katarzyna Tyczka-Rote) po raz pierwszy stwierdził, że skutkiem nieuczciwości postanowień indeksacyjnych zawartych w umowie kredytu jest jej nieważność, a każdej ze stron przysługuje niezależne…

W dniu 01 marca 2023 r. Sąd Okręgowy w Suwałkach (SSR del. Beata Sieczkowska, sygn. I C 10/22) wydał wyrok, w który oddalił roszczenie banku o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału i waloryzację wskaźnikiem inflacji. Sąd zasądził jedynie na rzecz banku kwotę 41 tys. PLN stanowiącą pozostałą do zwrotu kwotę kapitału, która została nierozliczona po dokonaniu oświadczenia o potrąceniu. Dodatkowo Sąd zasądził na rzecz powoda zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 10.834 zł. Sąd oddalił w całości roszczenie o tzw. wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. Zdaniem Sądu roszczenie banku jest sprzeczne z odstraszającym celem dyrektywy EWG 93/13. Przedsiębiorca ma bowiem ponieść karę za stosowanie nieuczciwych postanowień umownych. Dodatkowo Sąd w całości oddalił roszczenie banku o waloryzację wskaźnikiem inflacji. Sąd podkreślił, że z żądaniem zmiany wysokości lub spełnienia świadczenia pieniężnego nie może wystąpić strona prowadząca przedsiębiorstwa, jeżeli świadczenie pozostaje w związku z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Andrzej Kuryłek; I C 793/17) wyrokiem wydanym na posiedzeniu niejawnym 28 lutego 2023 r., po sześciu latach deliberowania uznał ostatecznie, że umowa mBanku z sierpnia 2007 r. jest jednak ważna i uczciwa i oddalił powództwo kredytobiorców. Aczkolwiek wyrok jest niekorzystny, to dobrze, że wreszcie zapadł, bo w ten sposób sprawa trafi wreszcie do sądu apelacyjnego. Jak dotychczas wszystkie wyroki sędziego Kuryłka w sprawach frankowych, w sprawach prowadzonych przez Kancelarię, były zmieniane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, więc w tej sprawie również jesteśmy dobrej myśli. Wyrok jest nieprawomcny. Sprawę prowadzi adw. Jacek Czabański. Postępowanie w I instancji trwało 68 miesięcy.

W dniu 28 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny (SSR del. Adam Mitkiewicz, XXV C 2788/20) wydał wyrok, w którym: ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z dnia 13 lutego 2008 r. zawarta w Bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie jest nieważna, zasądził od pozwanego banku łącznie na rzecz powodów kwotę 149.272,23 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, zasądził od pozwanego banku na rzecz powodów kwotę 6.417,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku. Sąd uznał, że klauzule indeksacyjne zawarte w umowie są bezskuteczne wobec powodów, a bezskuteczność tych postanowień skutkuje nieważnością umowy w całości. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Dominika Helios oraz r. pr. Jakub Strojewski. Postępowanie w I instancji trwało 30 miesięcy.

W dniu 27 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (I ACa 746/22; SSA Marzena Konsek-Bitkowska) co do zasady podtrzymał wyrok Sądu Okręgowe w Warszawie z dnia 21 lutego 2022 r. (sygn. III C 1047/19) ustalający nieważność umowy d. EFG Eurobank Ergasias i zasądzający na rzecz powodów ponad 128 tys. PLN i 53 tys. CHF. Odsetki ustawowe za opóźnienie zostały zasądzone od 5 października 2019 r. do dnia zapłaty. Sąd dokonał jedynie kosmetycznej zmiany i zasądził całość roszczenia o zapłatę na rzecz powoda z uwagi na dokonywanie faktycznych wpłat przez jednego z kredytobiorców, a kredytobiorcy nie byli małżeństwem. Dodatkowo Sąd zasądził na rzecz powodów po 5.900 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Sądem I instancji, a także po 4.050 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Argumentacja pełnomocnika pozwanego nie znalazła uznania, ponieważ umowa kredytu zawiera klauzule niedozwolone, co skutkuje upadkiem umowy. Sąd nie uwzględnił podniesionego przez bak zarzutu zatrzymania zgadzając się z argumentacją pełnomocnika powodów, iż umowa kredytu nie jest umową wzajemną. Odsetki ustawowe za opóźnienie zostały zasądzone po upływie 7 dni od doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp. p.

Wyrokiem wydanym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach (I ACa 1680/21; SSA Aleksandra Korusiewicz) oddalił apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 9 września 2021 r. (SSO Bogusława Kubica; II 843/20). Tym samym wyrok ustalający, że umowa jest nieważna i zasądzający od banku na rzecz powodów zwrot zapłaconych rat kredytu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty wezwania i modyfikacji powództwa. Sprawa trwała od 2017 r. Początkowo, 11 kwietnia 2019 r. Sąd wydał wyrok niekorzystny w I instancji (II C 450/17). Wyrok ten został uchylony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 3 lipca 2020 r. (I ACa 735/19). Sąd ponownie rozpoznając sprawę w tym samym składzie tym razem podzielił argumentację powodów i uznał umowę za nieważną, co zostało teraz potwierdzone wyrokiem apelacyjnym. Wyrok jest prawomocny. Postępowanie trwało łącznie 69 miesięcy. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański.

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny (SSO Aleksandra Orzechowska) w sprawie o sygn. XXVIII C 4876/21 zasądził od Getin Noble Bank S.A. łącznie na rzecz powodów kwotę ponad 1 mln PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 października 2021 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od banku na rzecz powodów zwrot kosztów postępowania. W sprawie tej kredytobiorcy dokonali całkowitej spłaty kredytu, w związku z czym powództwo było ograniczone do roszczenia o zapłatę, wskutek uznania za nieważną umowy kredytu z 2007 r. zawartej z d. Noble Bank S.A. Sąd, uznając umowę za nieważną, uwzględnił powództwo zasądzając na rzecz kredytobiorców całą dochodzoną kwotę. W ustnych motywach rozstrzygnięcia sąd dodał, że jakikolwiek późniejszy aneks do umowy kredytu nie mógł mieć żadnego znaczenia dla oceny ważności umowy, w szczególności nie mógł stanowić „odnowienia” pierwotnego stosunku prawnego. Powodowie zawierając umowę byli konsumentami i takiej oceny nie zmienia fakt, że część środków z kredytu miała charakter „inwestycyjny”, tym bardziej, że materiał dowodowy nie wskazuje na to, aby istniał tu jakikolwiek związek z działalnością gospodarczą lub zawodową. Z racji tego, że bank przegrał sprawę w całości, sąd zasądził na rzecz powodów zwrot wszystkich kosztów postępowania. Wyrok…

W dniu 22 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Andrzej Kuryłek; I C 364/20), wydał wyrok, w którym: I.                    oddalił powództwo. II.                 zasądził od powodów na rzecz pozwanych kwotę 10 817,00 PLN tytułem zwrotu kosztów procesu. W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że źródłem konfliktu pomiędzy stronami nie były zapisy umowy kredytu zawartej przez d. Kredyt Bank z października 2008 r., tylko okoliczności poza umową, które zaistniały później, tj. nieoczekiwany wzrost kursu CHF. Sąd wskazał, że to, co stanowi egzemplifikację Dyrektywy 93/13 do polskiego porządku prawnego to badanie autentycznej abuzywności umowy i służy do tego, żeby przywrócić równowagę kontaktową stron. Zdaniem Sądu, roszczenie powodów nie służy przywróceniu takiej równowagi, a służy „wyciągnięciu jedynie korzystnych sytuacji” z kształtującego się w tej chwili orzecznictwa, ale zdaniem Sądu nie ma to oparcia w obowiązujących przepisach. Sąd wskazał, że nie dostrzega w żadnym zakresie abuzywności postanowień umowy. Jeżeli oceniamy, czy dane postanowienie jest abuzywne, tzn. czy jest ono niekorzystne, to musi być ono niekorzystne w rażący, a nie jakikolwiek sposób. Sąd nie widzi abuzywności postanowień umowy. Sąd uznał, że można byłoby dochodzić odszkodowania na kanwie przepisów dotyczących nienależytego wykonania umowy, a nie na kanwie przepisów przyjętych przez stronę powodową. Zdaniem Sądu, nawet przyjęcie za abuzywne postanowień…

W dniu 22 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Ewa Uchman) w sprawie o sygn. akt XXVIII C 16244/22 wydał wyrok, w którym: ustalił nieważność umowy Banku Millennium S.A. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 593.459,27 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty. Zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 10.817 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

W dniu 22 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Anna Zalewska) w sprawie o sygn. akt XXV C 2698/20 wydał wyrok, w którym: 1. Zasądził od Raiffeisen Bank International A.G.  na rzecz powoda 26.498,31 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty;  2. Zasądził od pozwanego na rzecz powoda koszty procesu w tym koszty zastępstwa procesowego, których szczegółowe wyliczenie pozostawił referendarzowi sądowemu. Sąd zgodził się z argumentacją pełnomocnika powoda, iż umowa zawiera nieuczciwe postanowienia umowne, które prowadzą do upadku umowy. Z uwagi na całkowitą spłatę kredytu sprawa dotyczyła jedynie roszczenia o zapłatę. Sąd przesłankowo stwierdził nieważność umowy zasądzając całość dochodzonego roszczenia. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

21 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Joanna Radzyńska-Głowacka; sygn. akt IV C 811/22, poprzednia sygn. akt I C 1165/20) wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że Umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat zawarta w kwietniu 2010 r. jest nieważna; II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 50 tys. CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wezwania do dnia zapłaty. Sąd podzielił całkowicie ocenę umowy zaprezentowaną przez stronę powodową w pozwie i pozostałych pismach procesowych. W ocenie Sądu umowa zawiera takie klauzule dot. spreadu, sposobu przeliczania salda kapitału, poszczególnych rat, że po ich usunięciu kwestionowana umowa nie może się ostać, w związku z czym należy stwierdzić jej nieważność. Świadczenia spełnione na podstawie nieważnej umowy są świadczeniami nienależnymi i dlatego Sąd zasądził zwrot tej kwoty od pozwanego na rzecz powodów. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Bielecki. Postępowanie w I instancji trwało 33 miesiące.

Wyrok SSSO Ewy Ligoń-Krawczyk zmieniony w całości! W dniu 21 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (I ACa 605/22) w składzie SSA Katarzyna Jakubowska-Pogorzelska uwzględnił niemal w całości apelację kredytobiorców i uznał, że umowa kredytu indeksowanego d. EFG Eurobank Ergasias z listopada 2007 r. jest nieważna i zasądził na rzecz powodów 252.742,22 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 26 lutego 2022 r. do dnia 10.02.2023 r. zastrzegając spełnienie świadczenia do czasu zaoferowania zwrotu kwoty 395 tys. PLN. (kwoty kapitału). Dodatkowo Sąd zasądził a rzecz kredytobiorców 10.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za I instancję oraz 9.100 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję. Sąd zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 marca 2022 r, który oddalił powództwo kredytobiorców w całości (I C 993/20, SSO Ewa Ligoń-Krawczyk). Odsetki zostały zasądzone od oświadczenia kredytobiorców złożonych przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Sąd zgodził się z apelacją strony powodowej, iż umowa zawiera nieuczciwe postanowienia umowne, których eliminacja prowadzi do nieważności umowy. Umowa pozwalała bankowi na arbitralne kształtowanie wysokości zobowiązania kredytobiorców. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadzili adw. Anna Wolna-Sroka oraz r. pr. Grzegorz Godzina z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.

17 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Joanna Pąsik; I C 1418/21), wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że Umowa o kredyt (…) o kredyt  hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” zawarta we wrześniu 2006 r. jest nieważna; II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę ponad 210 tys. PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie odpowiednio od dnia doręczenia pozwu i modyfikacji powództwa do dnia zapłaty. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Bielecki. Postępowanie w I instancji trwało 23 miesiące.

17 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy (XXVII Ca 2481/18; SSO Maksymilian Wesołowski) wydał wyrok, w którym zmienił wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z 14 sierpnia 2018 r. (VI C 363/17; SSR Barbara Syta-Latała) i uznał, że umowa kredytu zawarta przez kredytobiorcę z mBankiem jest nieważna i zasądził na jego rzecz zwrot dochodzonej kwoty 55 tys. złotych wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu bankowi, to jest od 30 marca 2017 r. Sąd nie uznał zgłoszonego przez bank zarzutu zatrzymania, uznając że umowa kredytu nie jest umową wzajemną, a więc taki zarzut nie może być zgłoszony, a ponadto przysługuje bankowi dalej idący środek obrony w postaci potrącenia. Bank musi również zwrócić koszty procesu za obie instancje. Wyrok jest prawomocny, ale bank może jeszcze złożyć skargę kasacyjną. Sprawę prowadził adw dr Jacek Czabański, a wcześniej adw. Maciej Zaborowski oraz adw. Jakub Ryzlak. Sprawa trwała łącznie 73 miesiące, z czego 55 miesięcy w postępowaniu odwoławczym.

Wyrokiem z 17.02.2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (V ACa 265/22; SSA Bernard Chazan) oddalił apelację banku i podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego z 10 grudnia 2021 r. (II C 827/20; SSO Magdalena Antosiewicz) co do nieważności umowy i zwrot kwot zapłaconych przez kredytobiorcę, z jednoczesnym uwzględnieniem podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania. Zmiana dotyczyła jednak zasądzenia odsetek za opóźnienie, Sąd uznał, że odsetki za opóźnienie mogą być dochodzone dopiero od dnia złożenia przez kredytobiorcę oświadczenia o akceptacji upadku umowy, a ponieważ tego samego dnia bank podniósł zarzut zatrzymania, to sąd oddalił roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w całości. Bank musi zwrócić kredytobiorcy koszty procesu w całości. Wyrok jest prawomocny, ale bank może złożyć skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Kredytobiorca nie może zaskarżyć rozstrzygnięcia co do odsetek ze względu na ich wartość poniżej 50 tys. zł. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański oraz adw. Anna Bielecki. Postępowanie trwało 35 miesięcy, w tym 14 miesięcy w postępowaniu apelacyjnym.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny (SSO Bartłomiej Biegański) w sprawie o sygn. XXVIII C 13857/22: I. ustalił, że Umowa kredytu mieszkaniowego WŁASNY KĄT hipoteczny z dnia 2006 r. zawarta przez powodów z pozwanym jest nieważna w całości, II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę (…) PLN oraz (…) CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 lutego 2023 r. do dnia zapłaty. Wyrok jest nieprawomocny. Postępowanie w I instancji trwało 7 miesięcy. Sprawę prowadzi r. pr. Grzegorz Godzina.

15 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 988/20; SSA Małgorzata Borkowska) wydał wyrok niekorzystny dla kredytobiorców, z których jeden prowadził działalność gospodarczą, a kredyt służył spłacie poprzedniego kredytu zaciągniętego celem zakupu lokalu dla tej działalności (salonu z meblami). Tym samym zmianie uległ wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 1 lipca 2020 r. (XXV C 1533/17; SSR del. Agnieszka Wlekły-Pietrzak), w którym umowa została uznana za ważną względem kredytobiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, a nieważną względem jego żony, nieprowadzącej działalności gospodarczej. Po pierwsze Sąd uznał, że ważność umowy należy oceniać w sposób jednorodny wobec obojga kredytobiorców, a umowa nie może być nieważna wobec jednej osoby, a ważna wobec drugiej. Po drugie, Sąd uznał, że skoro umowa dotyczyła majątku wspólnego, to żona kredytobiorcy prowadzącego działalność gospodarczą nie może być uznana za konsumenta, bo jej decyzje dotyczyływspólnego majątku, który pochodził również z działalności gospodarczej (Sąd przywołał orzeczenie SN z 18.05.2022 r., II CSKP 362/22). Po trzecie, Sąd uznał, że po pominięciu przepisów chroniących konsumenta, umowę należy uznać za ważną. Aczkolwiek postanowienia umowne odnoszące się do przeliczeń kursami banku można uznać zanieważne, to nie wpływa to ważność całej umowy, gdyż taką umowę można uzupełnić o inne postanowienia, np. z odwołaniem się do kursu NBP. (Jednak w…

14 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (II C 96/18; SSR del. Anna Bonkowska) wydał na posiedzeniu niejawnym wyrok, w którym ustalił, że umowa kredytu zawarta z mBankiem w styczniu 2008 r. jest nieważna i zasądził na rzecz kredytobiorców część dochodzonej kwoty, uwzględniając fakt, że w sprawie wytoczonej przez bank kredytobiorcy podnieśli zarzut potrącenia roszczenia banku o zwrot kwoty kredytu z roszczeniem kredytobiorców o zwrot zapłaconych rat skutkiem czego częściowo ich roszczenie wygasło. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. dr Jacek Czabański. Postępowanie w I instancji trwało 61 miesięcy.

W dniu 13 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny (SSR del. Michał Maj) w sprawie o sygn. akt XXVIII C 4302/21 wydał wyrok, w którym ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat z września 2008 r. jest nieważna i zasądził od PKO BP S.A. na rzecz kredytobiorców ponad 673 tys. PLN z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od daty doręczenia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądził od pozwanego banku na rzecz kredytobiorców zwrot kosztów procesu. Sąd stwierdził, że umowa jest nieważna z uwagi na bezskuteczność zawartych w niej klauzul indeksacyjnych i brak możliwości uzupełnienia umowy przepisem o charakterze dyspozytywnym. Sąd stwierdził również, iż nie ma racji pozwany, zdaniem którego po wyeliminowaniu z umowy klauzul waloryzacyjnych możliwe jest kontynuowanie kredytu denominowanego jako kredytu czysto walutowego, m. in. dlatego, że umowa przewidywała spełnienie świadczeń w walucie polskiej (wypłata i spłata kredytu), a bank wypłacił powodom kredyt w złotych polskich. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka oraz r. pr. Jakub Strojewski Postępowanie w I instancji trwało 28 miesięcy.