Kategoria: Wyroki

W dniu 5 sierpnia 2021 r Sąd Okręgowy w Warszawie (II C 2013/19; SSO Marcin Polakowski) wydał wyrok, w którym: 1. ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea- Habitat z grudnia 2006 r. jest nieważna; 2. zasądził na rzecz powodów kwotę 456.306,61 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie; 3. zasądził na rzecz Powodów zwrot kosztów postępowania sądowego. Sąd w całości podzielił argumentację strony powodowej, która prowadziła do unieważnienia umowy. Sąd zaakcentował, że zasadniczą wadą umowy był brak umówienia się stron co do faktycznej kwoty wypłaconego kredytu. W umowie wskazano, że kwota kredytu będzie wypłacana w złotych polskich ale odpowiada kwocie wprost wskazanej w umowie wyłącznie w walucie CHF. Kwota w złotych zatem nigdy nie została określona na etapie kontraktowania czy składania zgodnych oświadczeń woli przez strony, kwota stała się realna i znana dopiero w chwili wypłaty kredytu. Sąd wskazał , że powodowie posiadają interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. w zakresie żądania ustalenia nieważności umowy kredytu, albowiem takie rozstrzygnięcie pozwoli uniknąć sporów między z bankiem w przyszłości i usunie istniejący obecnie stan niepewności co do treści stosunku prawnego wynikającego z umowy. Sąd uznał, że Umowa narusza art. 69 ust. 1 prawa bankowego, zatem na podstawie art. 58 par.…

W dniu 4 sierpnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (IV C 2465/20; SSO Monika Włodarczyk) wydał wyrok, w którym: 1. ustalił , że umowa kredytowa z września 2008 r. zawarta z EFG Eurobank Ergasias S.A. Oddział w Polsce jest nieważna; 2. zasądził na rzecz powoda kwoty 73.701,64 PLN oraz 15.917,84 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie; 3. zasądził na rzecz powoda zwrot kosztów procesu. Sąd wskazał, że powód posiada interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. w zakresie żądania ustalenia nieważności umowy kredytu, albowiem takie rozstrzygnięcie pozwoli uniknąć sporów między z bankiem w przyszłości i usunie istniejący obecnie stan niepewności co do treści stosunku prawnego wynikającego z umowy. Sąd uznał, że umowa jest nieważna na podstawie art. 353 (1) kc., 58 par. 1 i 2 kc. Sąd wskazał, że oświadczenia o ryzyku nie były wystarczające i były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Sąd zauważył, że Klauzule indeksacyjny były zawarte w regulaminie co potwierdza, że niebyły indywidulanie uzgodnione. Sąd zasądził całość dochodzonego pozwem roszczenia. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzą adwokat dr Jacek Czabański oraz adwokat Dominika Helios

30 lipca 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie (II C 3200/20; SSR del. Anna Kiełek) wydał wyrok w sprawie przeciwko mBank S.A. z siedzibą w Warszawie  w którym: – ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „MULTIPLAN” waloryzowany kursem CHF zawarta przez powodów z pozwanym w październiku 2006 r. jest nieważna, – zasądził na rzecz powodów 179.125,96 PLN wraz z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia, – obciążył Bank kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego, w całości (11.868,00 PLN). W ustnych motywach rozstrzygnięcia SSR del. Anna Kiełek wskazała, że osią sporu są klauzule indeksacyjne. Zdaniem Sądu umowa jest zgodna z art. 69 prawa bankowego, ale posiada szereg klauzul abuzywnych, które prowadzą do unieważnienia umowy. Sąd wskazał również na brak możliwości zastąpienia abuzywnych klauzul innymi zapisami. Sąd podkreślił, że powodowie posiadają interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. w zakresie żądania ustalenia nieważności umowy kredytu, albowiem takie rozstrzygnięcie pozwoli uniknąć sporów między nią a bankiem w przyszłości i usunie istniejący obecnie stan niepewności co do treści stosunku prawnego wynikającego z umowy. Sprawę prowadzi adw. Jacek Czabański i adw. Dominika Helios Wyrok jest nieprawomocny.

30 lipca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXV C 2524/18; SSR del. Edyta Bryzgalska) wydał wyrok w sprawie kredytu indeksowanego kursem EUR udzielonego w 2010 r. przez Getin Noble Bank. Sąd oddalił powództwo i zasądził od kredytobiorców na rzecz banku zwrot kosztów procesu w wysokości 10.817 zł. Głównymi motywami rozstrzygnięcia było: 1. umowa kredytu indeksowanego jest dopuszczalna prawem; 2. kredytobiorcy byli właściwie poinformowani o ryzyku (oświadczenie do umowy), a ponadto musieli zdawać sobie z niego sprawę (wcześniej zaciągnęli kredyt indeksowany kursem CHF; kredyt był z 2010 r., czyli po gwałtownym wzroście kursu CHF i kiedy w mediach zaczęło się już robić głośno o sprawie spreadów); 3. w umowie spread jest pokazany (jako dopuszczalne odstępstwo o plus minus 7,5% od kursu rynkowego), a ponadto kredytobiorcy mieli możliwość spłaty bezpośrednio w EUR, a zatem stosowanie kursu banku nie było konieczne. Sąd uznał, że możliwa też była wypłata kredytu według kursu średniego NBP, gdyż takie zapiski znalazły się w wewnętrznych notatkach banku, choć kredytobiorcy zaprzeczali, aby o tym wiedzieli, a w umowie nie ma o tym słowa. 4. W rezultacie umowa jest zgodna z prawem i nie zawiera postanowień nieuczciwych. Bank nie dopuścił się również nieuczciwej praktyki rynkowej, gdyż poinformował o stosowanym…

Wyrokiem z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie I C 8/16 (SSO Dorota Tarkowska) Sąd Okręgowy w Gdańsku w sprawie z powództwa konsumenta przeciwko Bank BPH S.A.: I. oddalił powództwo o ustalenie nieważności umów kredytu (dwie umowy) oraz oddalił powództwo o ustalenie skutecznego uchylenia się konsumenta od skutków zawartych umów; II. ustalił, że bezskuteczne wobec konsumenta są zapisy obu umów odsyłające do kursów z tabeli banku w zakresie marży banku dodawanej/odejmowanej do/od kursu średniego NBP; III. zasądził od Bank BPH S.A. na rzecz powoda kwotę 19.142,19 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty; IV. oddalił powództwo w pozostałym zakresie; V. obciążył bank kosztami procesu w części 5,50%, pozostawiając wyliczenie referendarzowi; VI. odstąpił od obciążenia powoda kosztami procesu. W ustnych motywach wyroku Sąd wyjaśnił, że w jego ocenie umowy kredytu dawnego GE Money Bank S.A. charakteryzują się wyjątkową konstrukcją, która nie była spotykana na rynku, tj. odesłania do kursu średniego NBP oraz marży banku. Dalej, w ocenie Sądu orzecznictwo TSUE, w tym wyrok z 29 IV 2021 r. (C-19/20) pozwalają na eliminację z umowy tylko elementu nieuczciwego warunku umownego w zakresie marży banku. Z tego względu sąd pozostawił w umowie…

12 lipca 2021 r. sędzia Ewa Wiśniewska-Wiecha (XXVIII C 1961/21) ustaliła nieważność umów kredytów waloryzowanych Multibanku z 2006 i 2007, jako sprzecznych z naturą stosunku zobowiązaniowego – art. 353(1) kc. W rezultacie zasądziła na rzecz kredytobiorcy zwrot wszystkich zapłaconych kwot i obciążyła bank kosztami procesu w całości. Na ogłoszeniu wyroku stawił się nieoczekiwanie prezes mBanku wraz z pełnomocnikiem. Dla osób nieznających procedury cywilnej warto wyjaśnić, że postępowanie przed Sądem I instancji już się zakończyło, a sama sytuacja, w której strona przedstawia swoje stanowisko dopiero po wydaniu wyroku, a nie przed, jest zupełnie niespotykana. Gdyby jednak bank wnosił o przesłuchanie prezesa w toku procesu, to prezes musiałby odpowiadać na pytania Sądu oraz obu stron i zeznawałby pod groźbą odpowiedzialności karnej.

Wyrokiem z dnia 12 lipca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie XXVIII C 2176/21 (SSR del. Piotr Grenda): I. ustalił, że umowa kredytowa indeksowana do kursu CHF z października 2006 roku zawarta z Bankiem Millennium S.A. jest nieważna; II. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 249.860,15 PLN oraz 71.038,04 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 listopada 2019 do dnia zapłaty III. zasądził od pozwanego na rzecz powoda koszty procesu w kwocie 11.817 PLN Zdaniem Sądu umowa jest nieważna, jako sprzeczna z samą naturą zobowiązania. Jeśli chodzi o klauzule indeksacyjne, a w szczególności tabele kursów walut, to wg sądu dowody potwierdzają, że to wola banku decydowała o sposobie ustalenia kursu. Z tego też powodu umowa jest nieważna z uwagi na abuzywność klauzul przeliczeniowych. Skutkiem abuzywności klauzul przeliczeniowych jest nieważność umowy. Warto podkreślić, iż sąd nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu przedawnienia mając na względzie ustne motywy uchwały Sądu Najwyższego ze sprawy III CZP 6/21. Z tego względu Sąd zasądził na rzecz powoda całość dochodzonych kwot, jednocześnie skoro umowa upadła, to zasądzono również zwrot kwoty stanowiącej składkę UNWW. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka, r.pr. Grzegorz Godzina oraz adw. Dominika Helios z Kancelarii…

9 lipca 2021 r., Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Tomasz Niewiadomski, XXVIII C 1791/21) po jednej rozprawie, na której przesłuchał kredytobiorców, wydał wyrok, w którym: -ustalił, że umowa z kwietnia 2007 r. o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF jest nieważna; – zasądził od pozwanego na rzecz powodów zwrot zapłaconych rat kredytu w wysokości ponad 300 tys. PLN oraz zwrot kosztów postępowania. Jeżeli chodzi o ustne motywy rozstrzygnięcia, to SSO T. Niewiadomski stwierdził, że: – wystąpiła sprzeczność z przepisami prawa i z zasadami współżycia społecznego oraz abuzywność postanowień, których usunięcie powoduje brak możliwości utrzymania umowy; – abuzywny jest par. 11 umowy, w ocenie sądu odwołanie do tabeli kursowej banku i wprowadzenie jej do umowy kształtuje jedno z najważniejszych kwestii i rzutuje na zobowiązanie powodów, którzy nie mieli żadnego wpływu na sposób kształtowania tych tabel; sposób ich kształtowania był swobodny po stronie banku; – zaistniał brak równorzędności między stronami umowy; – w umowie są postanowienia, które uzależniają spełnienie świadczenia od okoliczności zależnych tylko od woli kontrahenta konsumenta – 385(3) pkt 8 k.c. – nie ma możliwości wprowadzenia innego kursu, co wynika z orzecznictwa TSUE, który wyraźnie wskazuje na brak możliwości uzupełnienia umowy o przepisy o charakterze ogólnym; w…

W dniu 2.07.2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Agnieszka Wlekły-Pietrzak; XXVIII C 2962/21, wcześniej XXV C 917/18) wydał wyrok, w którym: I. ustalił nieważność umowy kredytu d. Getin Bank z kwietnia 2008 r. na kwotę 229 tys. zł, II. zasądził od pozwanego na rzecz kredytobiorców zwrot zapłaconych rat kredytu w wysokości 204 tysięcy złotych przy czym Sąd uznał zarzut zatrzymania i stwierdził, że spełnienie świadczenia powinno nastąpić za jednoczesnym zaoferowaniem przez powodów bankowi kwoty udzielonego kredytu tj. 220 tysięcy złotych III. zasądził na rzecz kredytobiorców zwrot kosztów procesu w wysokości 9.134 zł. Zdaniem Sądu umowa jest nieważna, gdyż postanowienia indeksacyjne są abuzywne, a po ich eliminacji umowa nie może trwać dalej. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna- Sroka z Kancelarii Adwokackiej dr Jacek Czabański i Partnerzy

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku (SSO Wojciech Włosiński; XV C 1289/20): 1. ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF, jaka została zawarta z GE Money Bank S.A. (obecnie Bank BPH) w styczniu 2007 r. na kwotę 200 tys. PLN; 2. zasądził od banku na rzecz kredytobiorcy zwrot zapłaconych do tej pory rat kredytu w wysokości ponad 86 tys. PLN oraz 26 tys. CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od lipca 2016 r. 3. w całości obciążył bank kosztami procesu pozostawiając wyliczenie referendarzowi sądowemu. W ustnych motywach wyroku sąd wyjaśnił, że co prawda umowa GE Money Bank S.A. była nieco uczciwiej skonstruowana od umów oferowanych przez inne banków, poprzez odesłanie do kursu średniego NBP i doliczanie marży banku. Nie to jest jednak zdaniem sądu kluczowe dla sprawy. Najważniejsze okazało się wystawienie konsumenta na ogromne ryzyko walutowe, bez prawidłowego pouczenia o możliwych skutkach. Sąd zwrócił uwagę, że bank jest poważną instytucją, a nie salonem gier. Nie powinien zatem wystawiać konsumenta na tak ogromne ryzyko walutowe, jednocześnie samemu stosując instrumenty zabezpieczające przed ryzykiem. Sąd zwrócił również uwagę na ogromną różnicę spread’u na rynku międzybankowym oraz spread’u stosowanego wobec konsumenta. Ustalenia w tym zakresie były możliwe m.in. dzięki…

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie II C 787/18 (SSR del. Anna Bonkowska): 1. ustalił, że klauzule waloryzacyjne odsyłające do kursu CHF w umowie kredytu indeksowanego do CHF są bezskuteczne wobec kredytobiorcy; 2. zasądził od mBank S.A. na rzecz kredytobiorcy kwotę 133.713,88 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 11 września 2018 r. do dnia zapłaty; 3. oddalił roszczenie o ustalenie nieważności umowy; 4. oddalił roszczenie o zapłatę w pozostałym zakresie. 5. kosztami procesu w całości obciąża pozwany bank, pozostawiając rozliczenie referendarzowi sądowemu. W ustnych motywach wyroku sąd wyjaśnił, że podziela stanowisko powoda co do nieuczciwego charakteru klauzul waloryzacyjnych odsyłających do kursów CHF publikowanych w tabeli banku. Bank miał swobodę w wyznaczaniu tych kursów, a kredytobiorca nie znał mechanizmu ich wyznaczania. Umowa po wyeliminowaniu klauzul waloryzacyjnych posiada wszystkie elementy konieczne umowy kredytu, dlatego w ocenie sądu może być dalej wykonywana. Jednocześnie nie ma podstaw, aby do umowy wstawiać inny kurs waluty obcej, czy też zmieniać oprocentowanie. Sprawę prowadzą adwokat dr Jacek Czabański i adwokat Fabian Orłowski. Wyrok jest nieprawomocny.

Wyrokiem z 28 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Tomasz Gal, XXV C 4174/20; wcześniej sprawa od 2017 r. toczyła się przed sądem rejonowym) ustalił, że nieważna jest umowa kredytu indeksowanego d. Polbank EFG z czerwca 2007 r. na kwotę 280 tys. zł i zasądził na rzecz kredytobiorcy zwrot wszystkich dotychczas zapłaconych rat kredytu. Nieważność umowy kredytu wynika z abuzywności klauzul indeksacyjnych, które nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański.

25 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Edyta Bryzgalska, XXV C 641/19) oddalił powództwo kredytobiorcy p-ko Getin Noble Bank w sprawie umowy kredytu indeksowanego z 2007 r. d. Noble Bank S.A. Zdaniem Sądu umowa jest ważna, ponieważ określa kwotę kredytu, bank nie ustalał w sposób dowolny tabeli kursów walut, a poza tym ustawy dopuszczają takie formy kredytów. Co do elementu ryzyka, to zdaniem Sądu bank nie mógł przewidzieć gwałtownego osłabienia złotówki, jakie nastąpiło później, ale z drugiej strony kredytobiorca zaciągając zobowiązanie na 30 lat musiał się z tym ryzykiem liczyć. Zdaniem Sądu kredytobiorcy zostali w sposób właściwy poinformowani o ryzyku kursowym, a klauzule indeksacyjne zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Jacek Czabański oraz adw. Anna Wolna-Sroka.

24 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Monika Dominiak, XXIV C 281/18) wydał wyrok w sprawie umowy d. NORDEA Bank (obecnie PKO BP SA) i: I. ustalił, że umowa kredytowa z marca 2008 roku zawarta Nordea Bank Polska Spółką Akcyjną jest nieważna; II. zasądził od pozwanego PKO BP SA na rzecz powoda kwotę ponad 140 tys. zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 marca 2018 roku do dnia zapłaty; III. ustalił, że pozwany ponosi koszty postępowania w sprawie w całości. Zdaniem Sądu umowa jest nieważna, gdyż postanowienia indeksacyjne są abuzywne, a po ich eliminacji umowa nie może trwać dalej. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Jacek Czabański.

Kolejne dwa korzystne wyroki w dniu 24 czerwca 2021 r. 1. W dniu 24 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny (w składzie SSO Krystyna Stawecka) w sprawie zarejestrowanej pod sygn. XXV C 2795/18 wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że umowa kredytu indeksowanego do kursu CHF (d. EFG Eurobank Ergasias) zawarta w czerwcu 2008 r. jest nieważna. II. Zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 491.617,88 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od czerwca 2018 r. III. Zasądził od pozwanego na rzecz powodów koszty procesu w wysokości 11.834 PLN. Ustne motywy rozstrzygnięcia: Postanowienia spornej umowy mają charakter abuzywny. Umowa była zawarta na wzorze umownym, nienegocjowalnym. Umowa w sposób rażący narusza dobre obyczaje oraz interesy powodów. W zawartej umowie brak jest równości stron. Zdaniem Sądu, po wyeliminowaniu bezskutecznych klauzul indeksacyjnych kredyt jest de facto kredytem złotowym, jednakże nie jest możliwe kontynuowanie bytu prawnego takiej umowy z uwzględnieniem wadliwej stawki LIBOR. Ponadto umowa jest sprzeczna z Prawem Bankowym, ponieważ nie określa w jasny sposób przedmiotu świadczenia. Powodowie zaciągając kredyt w złotówkach nie wiedzieli ile mają oddać. Umowa jest zatem nieważna z art. 58 kc w związku z art. 385 kc i 353(1) kc. Jeśli zaś chodzi…

17 czerwca 2021 r., Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIV Wydział Cywilny (SSO Joanna Szekowska-Krym; XXIV C 897/17) wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że Umowa o kredyt hipoteczny z sierpnia 2007 r. zawarta z Bankiem Millennium S.A. jest nieważna, II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 304.293,77 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, III. ustalił, że bank ponosi koszty procesu w całości Sąd podzielił argumenty strony powodowej, umowę należy uznać za nieważną. Sąd stwierdził, że umowa ta jako umowa kredytu indeksowanego mieściła się w konstrukcji umowy kredytu bankowego. Klauzule zawarte w umowie są klauzulami abuzywnymi, a powodowie są bez wątpienia konsumentami. Zdaniem Sądu, umowa była umową przystąpienia, nie było indywidualnych negocjacji, a więc i postanowienia w niej zawarte nie miały charakteru postanowień indywidualnych. Postanowienia zawarte w umowie, w ocenie sądu odnoszą się do głównych świadczeń stron. Co więcej zapisy umowne dotyczące przeliczenia wypłaty i spłaty kredytu nie są jasne, zrozumiałe i jednoznaczne. Klauzule zawarte w umowie, są sprzeczne z dobrymi obyczajami, naruszą interesy konsumentów, bowiem dają prawo do jednostronnego wyznaczania wysokości rat kredytu przez pozwanego. Skutkiem usunięcia klauzul jest brak możliwości wykonywania umowy, co prowadzi do ustalenia nieważności umowy. Strony mają obowiązek zwrotu tego co sobie wzajemnie świadczyły,…

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Joanna Radzyńska-Głowacka; I C 1478/19): I. ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF zawartej z Bank Millennium S.A. II. zasądził od banku na rzecz kredytobiorcy kwotę 24.543,22 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 listopada 2019 r. do dnia zapłaty; III. oddalił powództwo w pozostałym zakresie; IV. ustalił, że powód wygrał proces w 84%, pozostawiając rozliczenie kosztów referendarzowi. W ustnych motywach wyroku sąd wyjaśnił, że w całości podziela argumentację powoda co do niedozwolonego charakteru klauzul indeksacyjnych. Ich eliminacja z umowy prowadzi w ocenie sądu do tak istotnej zmiany całej umowy, że jej dalsze obowiązywanie nie jest możliwe. Z tego względu należało ocenić umowę jako nieważną od dnia jej zawarcia. W zakresie roszczenia o zapłatę sąd uwzględnił zarzut przedawnienia zgłoszony przez bank i oddalił roszczenie o zapłatę kwot, które zostały uiszczone przez kredytobiorcę na rzecz banku wcześniej, niż 10 lat przed złożeniem pozwu. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzą adwokat dr Jacek Czabański i adwokat Fabian Orłowski.

W dniu 16 czerwca 2021 roku, Sąd Okręgowy (SSO Paweł Pyzio sygn. akt XXIV C 682/18) wydał wyrok, w którym uchylił nakaz zapłaty na kwotę ponad 650 tys. zł oraz oddalił w całości powództwo Pekao Bank Hipoteczny S.A. oparte na umowie kredytu zawartej kiedyś przez Bank BPH, przejęty później w części przez PEKAO SA. Koszty postępowania w całość ma ponieść powód. Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia wskazał, iż umowa jest nieważna zatem istnieje konieczność oddalenia roszczenia banku z umowy. Sąd uznał, że umowa jest sprzeczna z naturą stosunku zobowiązaniowego jaką jest umowa kredytowa. Sąd wskazał na naruszenie 58 § 2 k.c w zw. z art. 3531 k.c. Umowa jest nieważna bowiem umowa pozwalała Bankowi w sposób jednostronny ustalać zobowiązanie kredytobiorcy, co jest sprzeczne z art. 69 prawa bankowego. Ponadto sąd zwrócił uwagę, iż bank nie udzielił kredytobiorcom odpowiednich informacji przed podpisaniem umowy o nieograniczonym ryzyku walutowym jakie spadło w całości na kredytobiorców. Sąd uznał umowa za sprzeczną z zasadami współżycie społecznego zdaniem Sądu została naruszona zasada lojalności, rzetelności i uczciwości wobec drugiej strony umowy. Sprawę prowadzą adw. Jacek Czabański, adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Dominika Helios

15 czerwca 2021 r., Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny (SSR del. Ewa Wiśniewska – Wiecha) wydał wyrok w sprawie o sygn. akt XXVIII C 76/21 (poprzednio I C 1311/17), w którym: I. ustalił, że Umowa o kredyt hipoteczny z grudnia 2008 r. zawarta z mBank SA (dawnym BRE Bank S.A.) jest nieważna, II. zasądził od mBank S.A. łącznie na rzecz powodów kwotę 149.312,82 PLN oraz 39.506,10 USD wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od listopada 2017 r. III. zasądził od pozwanego łącznie na rzecz powodów kwotę 11.834 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Z ustnych motywów rozstrzygnięcia: Żądania pozwu były uzasadnione z racji sprzeczności umowy z ustawą, a ponadto z uwagi na jej ocenę pod kątem abuzywności. Umowa jest sprzeczna z art. 353[1] k.c., ponieważ określenie wysokości świadczenia jednej strony (kredytobiorcy) zostało pozostawione w rękach drugiej strony (banku). Sąd stwierdził, że brak jest w umowie dokładnych podstaw ustalania kursów, a ponadto umowa nie przewidywała również żadnych ograniczeń w zakresie ich wysokości. Umowa pozostawiała ustalenie wysokości zobowiązania powodów woli pozwanemu, który już przy uruchomieniu kredytu przeliczył kwotę udzielonego kredytu według dowolnie przez siebie wyznaczonego kursu. W związku z powyższym umowa jest sprzeczna z art. 353…

W dniu dzisiejszym Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w składzie SSO Barbara Pyz-Kędzierska (sygn. II C 2014/19) w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu, wydał wyrok, w którym: I. ustalił, że umowa kredytu z 2008 r. jest nieważna. II. zasądził od Raiffeisen na rzecz powoda kwotę 207.865,89 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty. III. zasądził od Raiffeisen na rzecz powoda kwotę 11.817,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd zdawkowo uzasadnił, że przedmiotowa umowa jest nieważna, gdyż na podstawie jej treści nie można ustalić głównych świadczeń strony powodowej. Pozwany pozostawił sobie swobodne ustalanie kursów CHF. Świadczenia powoda należy uznać za nienależne, dlatego podlegają zwrotowi. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka