Kategoria: Wyroki

Sąd stwierdził, że umowa kredytu indeksowanego d. Noble Bank jest co prawda ważna, ale mechanizm indeksacji jest w całości bezskuteczny (w sprawie był zawarty aneks z 2009 r. rzekomo zmieniający charakter kredytu z indeksowanego na walutowy, co jednak zdaniem Sądu nie miało znaczenia). Sąd zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę ponad 338 tys. zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8.12.2017 r. do dnia zapłaty jako zwrot nadpłaconych rat kredytu oraz ustalił, że postanowienia umowy odnoszące się do indeksacji oraz odpowiednie postanowienia aneksu są bezskuteczne na przyszłość. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański oraz adw. Anna Wolna-Sroka.

Sąd Apelacyjny zmienił w całości wyrok i zasądził na rzecz kredytobiorców całą dochodzoną kwotę, gdyż uznał, że umowa wskutek zawarcia w niej nieuczciwych klauzul indeksacyjnych jest w całości nieważna. Sąd uznał, że umowa nie jest sprzeczna z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa, jednak klauzule indeksacyjne są nieuczciwe i muszą być z umowy wyeliminowane. W ich miejsca natomiast nie można wprowadzić innego mechanizmu indeksacji, co powoduje, że umowa musi upaść w całości. Tym samym świadczenia spełniane na podstawie nieważnej umowy są nienależne i podlegają zwrotowi. Ponieważ jednak bank nie zgłosił swojego roszczenia, to nie ma podstaw do uwzględniania go przez Sąd z urzędu. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański, adw. Jakub Ryzlak oraz adw. Maciej Zaborowski.

Apelacja banku została oddalona, aczkolwiek Sąd nie podzielił argumentów Sądu Okręgowego o bezwzględnej nieważności umowy, natomiast uznał, że ten sam skutek ma uznanie klauzul indeksacyjnych za nieuczciwe. Sąd Apelacyjny podtrzymał więc wyrok i zasądził na rzecz kredytobiorców całą dochodzoną kwotę, gdyż uznał, że umowa wskutek zawarcia w niej nieuczciwych klauzul indeksacyjnych jest w całości nieważna. Tym samym świadczenia spełniane na podstawie nieważnej umowy są nienależne i podlegają zwrotowi. Ponieważ jednak bank nie zgłosił swojego roszczenia, to nie ma podstaw do uwzględniania go przez Sąd z urzędu. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański.

Sąd wydał wyrok, w którym ustalił, że umowa kredytu indeksowanego kursem CHF z lipca 2008 r. zawarta z Bank Millennium S.A. jest nieważna oraz zasądził na rzecz kredytobiorców zwrot kwot zapłaconych do tej pory przez kredytobiorców bankowi. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Jacek Czabański.

Sąd w składzie SSA R. Obrębski, SSA P. Kurzawa oraz SSO del. K. Parczewska uwzględnił w całości apelację kredytobiorców i uznał, że umowa kredytu waloryzowanego mBanku z 2006 r. jest nieważna. Sąd zmienił w całości wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 5 czerwca 2018 r., który oddalił powództwo (II C 899/16, SSO E. Kurkowska) i zasądził na rzecz powodów całą dochodzoną kwotę to jest ok. 130 tys. zł. stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą wypłaconego kredytu (340 tys. zł) a kwotą wszystkich spłat kredytobiorców aż do czasu przedterminowej spłaty kredytu w 2009 r. oraz składkę na UNWW (łącznie spłaty wynosiły ok. 470 tys. zł). Sąd uznał, że nie ma konieczności badania nieuczciwości postanowień umownych, gdyż w pierwszej kolejności należy uznać, że umowa jest nieważna. Umowa jest sprzeczna z prawem, gdyż pozwala bankowi na arbitralne kształtowanie wysokości zobowiązania kredytobiorcy, co narusza istotę zobowiązania. Sąd jednocześnie zauważył, że kontrola uczciwości umowy doprowadziłaby do tych samych skutków, to jest uznania ją za nieważną. Wyrok jest prawomocny (bankowi przysługuje jeszcze możliwość złożenia skargi kasacyjnej). Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański, adw. Jakub Ryzlak oraz adw. Maciej Zaborowski.

Sąd wydał wyrok, w którym ustalił, że postanowienia umowy d. GE Money Bank odnoszące się do marży kupna i marży sprzedaży doliczanej do kursu średniego NBP są nieuczciwe, a w pozostałym zakresie utrzymał umowę w mocy. Sąd podkreślił także, że w jego ocenie wyrok TSUE w sprawie Dziubak z 3 października 2019 r. nie ma znaczenia dla tej sprawy, ponieważ w przedmiotowej umowie już istnieje kurs średni NBP, a wystarczy usunąć postanowienia o marży kupna i sprzedaży, bez wprowadzania niczego dodatkowego. Wyroki jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański oraz adw. Fabian Orłowski.

Sąd wydał dwa wyroki, w których ustalił nieważność umów kredytu indeksowanego d. Polbank EFG (obecnie Raiffeisen International AG). W sprawie XXV C 2883/18 (wcześniejsza sygnatura XXV C 1404/17) Sąd ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego z marca 2008 r., ale oddalił roszczenie kredytobiorcy o zwrot nienależnie zapłaconych kwot, gdyż kredytobiorca zapłacił do tej pory na rzecz banku mniej niż otrzymał. Kredytobiorca otrzymał 620 tys. zł, a zapłacił na rzecz banku do tej pory ok. 340 tys. zł. Jednocześnie bank twierdził, że saldo zadłużenia kredytobiorcy wynosi ok. 850 tys. zł. Ustalenie nieważności umowy oznacza, że kredytobiorca nie jest nic winien bankowi z tytułu umowy, a bank może co najwyżej wystąpić o zwrot pozostałej części wypłaconego kredytu, to jest 280 tys. zł. Innymi słowy, zadłużenie kredytobiorcy spadło z 850 tys. zł. do 280 tys. zł. to jest o 570 tys. zł. W sprawie XXV C 890/19 (wcześniejsza sygnatura XXV C 1172/17) Sąd ustalił nieważność umowy kredytu z lipca 2008 r. Analogicznie Sąd oddalił roszczenie o zapłatę. Kredyt wypłacono w wysokości 440 tys. zł. Kredytobiorca zapłacił do tej pory na rzecz banku ok. 220 tys. zł. a wg banku jest winien ciągle ok. 600 tys. zł. Ustalenie nieważności umowy oznacza więc spadek zadłużenia kredytobiorcy…

W sprawie został dopuszczony dowód z opinii biegłego na okoliczność przeliczenia kredytu według kursu średniego NBP, a w efekcie na rzecz kredytobiorcy została zasądzona kwota ponad 10 tys. zł. nadpłaconych rat kredytu, a w pozostałej części powództwo zostało oddalone. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański oraz adw. Anna Wolna-Sroka.

Sąd uznał, że umowa kredytu waloryzowanego mBanku jest co prawda ważna, ale ustalił że poniższe postanowienia umowne są nieuczciwe i nie wiążą kredytobiorców od dnia zawarcia umowy. 5 września 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (II C 332/17, SSO Marcin Polakowski) uznał, że umowa kredytu waloryzowanego mBanku jest co prawda ważna, ale ustalił że poniższe postanowienia umowne są nieuczciwe i nie wiążą kredytobiorców od dnia zawarcia umowy. § 1 ust. 3 Umowy: „Waluta waloryzacji Kredytu: CHF”. § 1 ust. 3A Umowy: „Kwota kredytu wyrażona w walucie waloryzacji na koniec dnia 2007-03-30 według kursu kupna waluty z tabeli kursowej BRE Banku SA wynosi 205.948,17 CHF. Kwota niniejsza ma charakter informacyjny i nie stanowi zobowiązania Banku. Wartość kredytu wyrażona w walucie obcej w dniu uruchomienia kredytu, może być różna od podanej w niniejszym punkcie.” § 7 ust. 1 Umowy w brzmieniu „waloryzowanego kursem kupna CHF wg tabeli kursowej BRE Bank S.A. Kwota kredytu wyrażona w CHF walucie jest określona na podstawie kursu kupna waluty CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A. z dnia i godziny uruchomienia Kredytu” § 11 ust. 4 Umowy: „Raty kapitałowo-odsetkowe spłacane są w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A.,…

Sąd oddalił apelację mBanku od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z dnia 25 maja 2018 r. (VI C 2639/17) i nakazał zwrot wszystkich składek na UNWW (w łącznej wysokości ok. 14 tys. zł) pobranych z tytułu umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF z 2009 r. oraz kursem EUR z 2010 r. Sąd uznał, że postanowienia umowy były niejednoznaczne, a wręcz wprowadzające w błąd co do tego kto jest beneficjentem ubezpieczenia i jakie są zasady funkcjonowania tego ubezpieczenia. Sąd zasądził także zwrot kosztów procesu na rzecz klienta w wysokości 4300 zł za I instancję oraz 1800 zł na II instancję. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański.

Sąd wcześniej zawiesił postępowanie egzekucyjne toczące się na wniosek banku. W toku procesu, bank widząc narastające problemy sprzedał wierzytelność firmie windykacyjnej. Sąd uchylając BTE zasądził jednocześnie zwrot kosztów procesu na rzecz klienta w wysokości 11.817 zł. Sprawę prowadzili adw. Krystyna Wiącek-Kusio oraz adw. Jacek Czabański.

Sąd zasądził od banku BPH (d. GE Money Bank) na rzecz kredytobiorcy kwotę ok. 24 tys. PLN tytułem zwrotu nadpłaconych rat kredytu przy wyeliminowaniu kursów banku i pozostawieniu kursu średniego NBP. Ponadto Sąd ustalił, że bezskuteczne są zapisy zawarte w § 17 ust. 2, 3 oraz 4 umowy w zakresie odnoszącym się do marży banku (czyli pozostawił indeksację do kursu średniego NBP). Zdaniem Sądu umowa była zgodna z obowiązującym stanem prawnym, co później w roku 2011 potwierdził ustawodawca w tzw. ustawie antyspreadowej; umowa nie jest również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego; w ocenie Sądu nie było również podstaw do uchylenia się od skutków oświadczenia woli w przedmiocie zawarcia umowy a błędne wskazanie CKK nie dotyczyło elementów istotnych umowy. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Fabian Orłowski oraz adw. Jacek Czabański.

Sąd wydał wyrok ustalając, że konkretne klauzule indeksacyjne zawarte w umowie i regulaminie EFG Eurobank Ergasias S.A. (obecnie Raiffeisen Bank International AG) są bezskuteczne wobec powodów, a ponadto Sąd zasądził od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę ponad 76 tysięcy złotych tytułem zwrotu nadpłaconych rat kredytu. Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia wskazał, że jest to precedensowy wyrok w jego referacie, ponieważ po raz pierwszy ustalił, że konkretne klauzule nie wiążą kredytobiorcy na przyszłość, a strona powodowa wykazała interes prawny w roszczeniu o ustalenie obok roszczenia o zapłatę. Na podstawie samej sentencji wyroku bank jest zobowiązany wyeliminować konkretne klauzule przeliczeniowe z umowy (w tym indeksację zawartą w § 2 ust. 1 umowy kredytu), co oznacza, że saldo kredytu od samego początku było wyrażone w PLN, a aktualna wysokość zobowiązania kredytobiorcy została zmniejszona o około 350 tysięcy złotych w stosunku do tego co twierdził bank. Wyeliminowanie z umowy klauzul przeliczeniowych powoduje, że umowa ma być dalej wykonywana jako kredyt złotowy oprocentowany stawką LIBOR, a kredytobiorcy należy się zwrot nadpłaconych rat kredytu. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzili adw. Jacek Czabański i adw. Anna Wolna-Sroka.

Sąd ustalił, że umowa kredytu hipotecznego indeksowanego CHF zawarta przed d. Polbank EFG (obecnie Raiffeisen International AG) jest nieważna. Oznacza to, że kredytobiorcy, którzy w marcu 2008 r. zaciągnęli kredyt w wysokości 400 tys. zł i do tej pory zapłacili bankowi ok. 220 tys. zł, nie są winni 570 tys. zł jak twierdził ostatnio bank, a co najwyżej muszą zwrócić różnicę pomiędzy kwotą otrzymaną a spłaconą (180 tys. zł). Sąd jednocześnie oddalił roszczenie o zapłatę kredytobiorców, uznając, że skoro zapłacili do tej pory mniej na rzecz banku niż otrzymali, to nie przysługuje im roszczenie o zapłatę od banku. Zdaniem Sądu umowa jest nieważna ponieważ jest sprzeczna z art. 353(1) kodeksu cywilnego, tj. naturą stosunku prawnego, gdyż bank ma prawo do dowolnego kształtowania wysokości świadczenia kredytobiorcy poprzez odniesienie ich wysokości do tabel kursowych banku. W związku z tym, że klauzule kursowe są sprzeczne z prawem, to cała umowa na podstawie art. 58 par. 3 kc. jest nieważna. Sąd uznał ponadto, że umowa mogłaby być uznana za nieważną także po wyeliminowanie z umowy klauzul indeksacyjnych, które należy uznać za abuzywne. Umowa nie może dalej istnieć bez tych klauzul, ponieważ zamiarem stron było ich zawarcie w umowie. Ponadto zmiana oprocentowania została oparta na…

Sąd stwierdził, że umowa kredytu indeksowanego jest nieważna i zasądził na rzecz kredytobiorcy zwrot wszystkich do tej pory zapłaconych kwot, to jest blisko 60 tys. zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wyroku, a także zwrot kosztów zastępstwa procesowego i opłaty sądowej w kwocie 6417 zł. Zdaniem Sądu umowa jest nieważna z uwagi na: przerzucenie całego ryzyka kursowego na klienta, w sytuacji gdy bank zabezpieczył się przed ryzykiem kursowym (stosując instrumenty pochodne CIRS oraz FX SWAP), dodatkowo bank nie informował klienta, ze sam zabezpiecza się przed ryzykiem kursowym; Sąd zaznaczył, że informacja o ryzyku kursowym dotycząca wahań kursu z okresu ostatnich 12 miesięcy pokazywała różnice w wysokości kursu o 14,22 % i już nawet to, że bank pomimo wahań kursu o 14,22 % zaoferował tego typu kredyt konsumentowi stanowi rażące naruszenie interesów konsumenta na moment zawarcia umowy; dodatkowo Sąd zauważył, że klient nigdy nie nabywał od banku waluty, a klauzule przeliczeniowe zawarte w umowie stanowią klauzule niedozwolone, a po ich eliminacji umowa nie może być dalej wykonywana, co skutkuje orzeczeniem jej nieważności. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka oraz adwokat Jacek Czabański. Wyrok jest nieprawomocny.

oddalił żądanie ustalenia nieważności umowy kredytu indeksowanego d. Polbank EFG i związane z tym żądanie zwrotu kwot zapłaconych przez kredytobiorcę; ustalił, że klauzule indeksacyjne zawarte w umowie i regulaminie są bezskuteczne wobec powoda i zasądził na rzecz kredytobiorcy zwrot kwoty blisko 80 tys. zł. nadpłaconych rat kredytu. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański.

1. Oddalił żądanie ustalenia nieważności umowy kredytu indeksowanego d. BRE Bank S.A. i związanego z tym żądania zwrotu kwot zapłaconych przez kredytobiorcę; 2. ustalił, że klauzule indeksacyjne zawarte w umowie mBanku są bezskuteczne wobec powodów i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę ponad 110 tys. zł. nadpłaconych rat kredytu. W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa kredytu waloryzowanego (umowa d. BRE Bank S.A.) jest kredytem udzielonym w PLN. Nieuczciwy charakter zastosowanej przez bank klauzuli waloryzacyjnej wynika z tego, że uprawniała ona bank do dowolnego wyznaczania kursu CHF, a tym samym do arbitralnego wpływania na wysokość zobowiązania kredytobiorcy. Sąd kilka razy podkreślał, że nie ma najmniejszego znaczenia, że bank nie udzieliłby kredytu złotowego opartego o stawkę LIBOR. Sąd podkreślił, że właśnie tego typu orzeczenie ma mieć w świetle dyrektywy EWG 93/13 charakter odstraszający dla przedsiębiorcy wprowadzającego nieuczciwe wzorce umowne do obrotu. Wyrok jest nieprawomocy. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka i adw. dr Jacek Czabański.

Sąd ustalił, że umowa kredytu budowlanego w walucie wymienialnej Banku Gospodarki Żywnościowej (obecnie BNP Paribas Bank Polska) ze stycznia 2007 r. jest nieważna. Sąd jednocześnie oddalił roszczenie kredytobiorców o zwrot kwot płaconych na rzecz banku, gdyż uznał, że w sytuacji, w której kredytobiorcy zwrócili do tej pory bankowi niższą kwotę niż otrzymana, roszczenie o zapłatę nie przysługuje. Sąd uznał, że umowa jest nieważna gdyż jest sprzeczna z zasadą określoności zobowiązania. Umowa określa kwotę kredytu w CHF, jednak zobowiązanie banku do wypłaty określone jest w PLN, wg kursu wyznaczanego arbitralnie przez bank. Analogicznie, wysokość zobowiązania kredytobiorców do zwrotu jest arbitralnie określana przez bank. Taka konstrukcja przeczy istocie stosunku zobowiązaniowego, który nie pozwala na określanie wysokości zobowiązania przez jedną stronę. Sąd przy okazji zauważył, że gdyby nawet utrzymać umowę w mocy po wykreśleniu klauzul przeliczeniowych, to określona w umowie kwota kredytu w CHF nigdy nie została wypłacona, a zatem umowa nie została wykonana, a wszystkie przepływy pieniężne były bez podstawy prawnej. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański i adw. Anna Wolna-Sroka.

Sąd oddala powództwo kredytobiorców przeciwko ING Bank Śląski. Sąd uznaje, że umowa jest ważna, podanie przez bank w umowie całkowitego kosztu kredytu w zaniżonej wysokości nie stanowiło wprowadzenia w błąd kredytobiorców. Klauzule indeksacyjne naruszają zaś co prawda dobre obyczaje, ale nie naruszają interesów kredytobiorców, gdyż nie wiadomo jak ostatecznie ukształtuje się wysokość kursu CHF. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański.

Bank wypowiedział umowę kredytu ze względu na rzekome zaległości w spłacie kredytu. W pierwszej instancji kredytobiorcy – niereprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika – podnosili argumenty dotyczące abuzywności klauzul przeliczeniowych i wskazywali na kurs średni NBP jako właściwszy do przeliczeń. Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z 23 stycznia 2017 r. (I C 192/16) uznał powództwo banku niemal w całości i zasądził ponad 200 tys. zł od kredytobiorców. Dopiero w tym momencie kredytobiorcy zwrócili się o pomoc do adwokata. Ze względu na ograniczenia w zgłaszaniu nowych dowodów i twierdzeń w postępowaniu odwoławczym nie wszystkie argumenty zostały poddane ocenie przez Sąd Apelacyjny. Jednak niezależnie od tego, czy w miejsce kursu banku powinien wejść jakiś kurs rynkowy, czy też cały mechanizm indeksacji należy uznać za bezskuteczny, a także niezależnie od tego czy uczciwe było doliczenie do salda zadłużenia opłaty za przejście na przeliczenia wg kursu sprzedaży NBP dokonane Aneksem, Sąd ustalił, że po eliminacji przeliczeń według kursów banku kredytobiorcy nie zalegali ze spłatami kredytu, a zatem wypowiedzenie było bezskuteczne i oddalił powództwo banku. Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził (w II instancji) adw. Jacek Czabański.