26 czerwca 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Piotr Bednarczyk, XXV C 139/19, pozew wniesiony w marcu 2018 r., ale sygnatura zmieniona po przekształceniu banku)

Sąd ustalił, że umowa kredytu hipotecznego indeksowanego CHF zawarta przed d. Polbank EFG (obecnie Raiffeisen International AG) jest nieważna.

Oznacza to, że kredytobiorcy, którzy w marcu 2008 r. zaciągnęli kredyt w wysokości 400 tys. zł i do tej pory zapłacili bankowi ok. 220 tys. zł, nie są winni 570 tys. zł jak twierdził ostatnio bank, a co najwyżej muszą zwrócić różnicę pomiędzy kwotą otrzymaną a spłaconą (180 tys. zł). Sąd jednocześnie oddalił roszczenie o zapłatę kredytobiorców, uznając, że skoro zapłacili do tej pory mniej na rzecz banku niż otrzymali, to nie przysługuje im roszczenie o zapłatę od banku.

Zdaniem Sądu umowa jest nieważna ponieważ jest sprzeczna z art. 353(1) kodeksu cywilnego, tj. naturą stosunku prawnego, gdyż bank ma prawo do dowolnego kształtowania wysokości świadczenia kredytobiorcy poprzez odniesienie ich wysokości do tabel kursowych banku. W związku z tym, że klauzule kursowe są sprzeczne z prawem, to cała umowa na podstawie art. 58 par. 3 kc. jest nieważna. Sąd uznał ponadto, że umowa mogłaby być uznana za nieważną także po wyeliminowanie z umowy klauzul indeksacyjnych, które należy uznać za abuzywne. Umowa nie może dalej istnieć bez tych klauzul, ponieważ zamiarem stron było ich zawarcie w umowie. Ponadto zmiana oprocentowania została oparta na stawce właściwej dla CHF, zatem nie po usunięciu klauzul indeksacyjnych nie można jej dalej wykonywać jako złotówkowej.

Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzili adw. Krystyna Wiącek-Kusio oraz adw. Jacek Czabański.