Wyrokiem z 24 marca 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (I ACa 659/22, SSA Katarzyna Jakubowska – Pogorzelska) co do zasady utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie (XXIV C 632/19, SSO Maria Piasecka) z dnia 18 marca 2022 r., w którym ustalono, że umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat z października 2008 r. jest nieważna oraz zasądzono od banku zwrot zaplaconych rat kredytu.
Sąd Apelacyjny zmienił jednak wyrok w ten sposób, że oddalił roszczenie o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie oraz zastrzegł, że zapłata przez bank zasądzonych kwot nastąpi za jednoczesnym zaofiarowaniem przez powodów na rzecz pozwanego zwrotu kwoty kredytu.
Sąd obciążył bank kosztami postępowania apelacyjnego w całości.
Sąd zgodził się z tym, że sporna umowa kredytu zawiera klauzule niedozwolone oraz że powodowie nie zostali właściwie poinformowani o ryzyku kursowym, jak również z tym, że postanowienia umowne odwoływały się do bankowych tabel kursowych bez jednoczesnego określenia jednoznacznych kryteriów ustalania kursów banku.
Według sądu konsekwencją wyeliminowania tego typu klauzul umownych jest nieważność umowy, z uwagi na brak możliwości utrzymania jej w mocy.
Zdaniem Sądu, zaskarżony wyrok należało zmienić w zakresie roszczenia o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie, po pierwsze biorąc pod uwagę datę złożenia przez powodów oświadczenia o świadomości skutków nieważności umowy, po drugie z uwagi na podniesiony przez bank zarzut zatrzymania.
Według Sądu, odsetki ustawowe za opóźnienie są należne powodom dopiero od momentu pouczenia ich przez sąd I instancji o skutkach nieważności umowy, co miało miejsce podczas ich przesłuchania. Ponadto, z uwagi na podniesiony przez bank zarzut zatrzymania, są one należne jedynie do dnia doręczenia im oświadczenia banku o skorzystaniu z prawa zatrzymania, ponieważ od tego momentu nie można uznać, że bank znajduje się w opóźnieniu spełnienia świadczenia pieniężnego. W konsekwencji Sąd oddalił roszczenie o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie za pozostały okres.
Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański oraz r.pr. Grzegorz Godzina.
Postępowanie w I instancji trwało 33 miesiące, zaś w II instancji 10 miesięcy.