26 stycznia 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXIV C 733/20; SSO Agnieszka Bedyńska-Abramczyk) w sprawie przeciwko Bankowi Millennium S.A:
I. ustala, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta we wrześniu 2008 r. pomiędzy powodem a pozwanym jest nieważna.
II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda zwrot zapłaconych rat w wysokości ok. 85 tys. zł i 18 tys. CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia złożenia przez powoda oświadczenia o akceptacji upadku umowy na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty.
III. w pozostałej części powództwo oddala (co dotyczy żądania zasądzenia odsetek od dnia wezwania przedsądowego).
IV. kosztami procesu obciąża w całości pozwanego.
Zdaniem Sądu umowa kredytu jest nieważna z dwóch przyczyn.Po pierwsze jest niezgodna z prawem bankowym, a mianowicie art. 69, gdyż narusza konstrukcję umowy kredytowej z tego powodu, że nie określa precyzyjnie wysokości zobowiązania. Konsument zawierający umowy nie wie de facto, jaką wysokość kredytu ma do spłacenia i w zakresie salda kredytu i w zakresie raty. Ponadto, umowa narusza równowagę stron w tym sensie, że wysokość zobowiązania ustalał pozwany w sposób jednostronny, a druga strona (powód) nie miał na to żadnego wpływu. Umowa jest zatem nieważna jako sprzeczna z powszechnie obowiązującymi przepisami. Poza tym zdaniem Sądu umowa jest nieważna, bo zawiera klauzule abuzywne, niewiążące strony powodowej (dotyczące waloryzacji), a ich eliminacja z umowy powoduje, że umowa nie mogłaby być dalej wykonywana.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadziła adw. Anna Bielecki oraz adw. dr Jacek Czabański.