28 grudnia 2020 r. zapadł wyrok w zakresie aneksu dokonującego konwersji kredytu złotowego inwestorskiego na kredyt „dewizowy” w dawnym Banku Zachodnim WBK!
Klienci zgłosił się do naszej Kancelarii z informacją uzyskaną od kilku znanych Kancelarii, iż nie podejmą się prowadzenia tej sprawy z uwagi na duży poziom jej skomplikowania i znaczne prawdopodobieństwo przegrania procesu. My jednak uważaliśmy, że sprawa jest do wygrania. To nie nazwa świadczy bowiem o charakterze kredytu.
Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Krystyna Stawecka; XXV C 857/19) wydał wyrok w sprawie przeciwko Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie (umowa dawnego Banku Zachodniego WBK), w którym:
1. ustalił, że zapisy Aneksu przewalutowującego, na podstawie którego dokonano „konwersji kredytu hipotecznego mieszkaniowego/inwestorskiego na kredyt dewizowy w CHF” są bezskuteczne wobec powodów.
2. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 139.075,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 lutego 2019 r. do dnia zapłaty;
3) zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11.800 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Warto podkreślić, iż w niniejszej sprawie powództwo główne dotyczyło właśnie ustalenia bezskuteczności kwestionowanych postanowień w Aneksie do umowy kredytowej, przy pozostawieniu niższego oprocentowania wprowadzonego tym aneksem.
Tego typu konstrukcja roszczeń była bowiem dla naszego klienta najbardziej korzystna ekonomicznie.
Sąd zdecydował się uwzględnić roszczenie główne powodów, ponieważ zdaniem Sądu, zostały spełnione wszystkie przesłanki, o którym stanowi art. 385 [1] k.c., natomiast postanowienia umowne Aneksu nr 1 z dnia 1 września 2008 r. stanowią klauzule abuzywne, ponieważ:
– powodowie są konsumentami;
– całokształt okoliczności faktycznych – dotyczących zawarcia przedmiotowego Aneksu do umowy – wskazuje, że powodowie zostali wprowadzeni w błąd przez pozwanego, ponieważ nie zostali właściwie poinformowani w zakresie działania mechanizmu indeksacji kredytu, natomiast możliwość przewalutowania została przedstawiona wyłącznie jako korzystny zabieg,
– pozwany miał możliwość jednostronnego ustalania kursu, według którego obliczane było saldo kredytu.
Sąd wskazał, że kluczowe znaczenie w tej sprawie ma nie to, że strona powodowa wiedziała od początku ile wynosi kwota udzielonego kredytu, lecz fakt, że kredytobiorcy nie byli w stanie określić wysokości swojego zobowiązania, czyli pozostałych do spłaty kwot poszczególnych rat kredytu. Sąd wskazał, że o charakterze i abuzywności postanowień umownych orzeka się na moment zawarcia umowy kredytu lub w tym wypadku aneksu.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzą adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Jacek Czabański.