W dniu 30 marca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Paweł Duda) wydał wyrok w sprawie XXV C 3383/19 z powództwa kredytobiorców o ustalenie nieważności Umowy dawnego Nordea Bank Polska S.A. o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat z 2009 r. i o zapłatę przeciwko PKO S.A., w którym to wyroku Są oddalił powództwo kredytobiorców i obciążył go kosztami procesu. W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że przedmiotowa Umowa nie jest nieważna i że nie zawiera ona abuzywnych klauzul. W ocenie Sądu, sporna Umowa nie była typowa, gdyż została ona zawarta w 2009 r., kiedy kurs PLN/CHF był wysoki (wzrósł o 50% od 2008 r.), w związku z czym powodowie musieli mieć świadomość ryzyka związanego z kredytem denominowanym. Ponadto, zdaniem Sądu, Bank wypełnił obowiązki informacyjne wobec powodów, gdyż powodom przedstawiono pisemne oświadczenie zawierające informacje dotyczące wpływu kursu na saldo zadłużenia i wysokość rat kredytu. Jednocześnie, w ocenie Sądu, Umowa nie zawiera abuzywnych postanowień, gdyż kwota kredytu została wypłacona po kursie negocjowanym, i że Umowa przewidywała możliwość spłaty kredytu bezpośrednio w walucie denominacji i od woli kredytobiorców zależało, czy będą spłacać kredyt w CHF czy w PLN. Kredytobiorcy znaczną część spłat dokonali w CHF, a w zakresie w jakim decydowali się na spłaty w PLN, kierowali się własną korzyścią i interesem finansowym. W związku z powyższym, Sąd uznał, że Bank nie posiadał dowolności przy ustalaniu wysokości świadczeń, klauzule indeksacyjne nie miały charakteru abuzywnego.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka.