Wyrokiem z dnia 9 lutego 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Ewa Suchecka – Bartnik, sygn. akt III C 474/21)
I. ustalił, iż umowa kredytowa Banku Raiffeisen jest nieważna.
II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę do ich majątku wspólnego: 65 556,03 PLN oraz 45 863,04 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od obu tych kwot od dnia 28 listopada 2020 r. do dnia zapłaty
III. zasądza od pozwanego solidarnie na rzecz powodów 11 834 PLN tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty
USTNE ZASADNICZE MOTYWY ROZSTRZYGNIĘCIA
Sąd uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
W ocenie Sądu powodom przysługiwał interes prawny w zakresie żądania ustalenia nieważności umowy kredytowej.
Sąd podzielił w całości argumentację powodów w zakresie w jakim odnosiła się ona do zawarcia w umowie kredytowej postanowień abuzywnych. Sama umowa nie jest sprzeczna z art. 69 prawa bankowego, ale z uwagi na wprowadzenie do niej tzw. klauzul przeliczeniowych – aktualizujących się na etapie wypłaty kredytu (waloryzacji) – jak również na etapie spłaty kredytu, który w pierwszym okresie mógł być dokonywany jedynie w walucie polskiej – sprawia, iż nabiera ona abuzywnego charakteru. Sąd wskazał, iż wszelkie przeliczenia dokonywane były wg kursów ustalanych samodzielnie przez pozwanego, a powodowie nie mieli żadnego wglądu na metodologię ich ustalania.
Zdaniem Sądu takie ukształtowanie obowiązków konsumenta należało uznać za sprzeczne z dobrymi obyczajami.
Sąd uznał, że nie było możliwości zastąpienia luki – po usunięciu klauzul abuzywnych – innymi przepisami prawa. Tym samym umowa nabrała kształt kadłubowej, co skutkować musiało unieważnieniem całości umowy.
Kwoty zasądzone na rzecz powodów wynikają z zastosowania przez Sąd art. 405 i 410 k.c.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.