W dniu 29 listopada 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXVIII Wydział Cywilny, SSO Agnieszka Wlekły-Pietrzak) wydał wyrok, w którym:
1. Ustalił, iż umowa kredytu hipotecznego zawarta pomiędzy powodami, a pozwanym Bankiem Millennium jest nieważna w całości.
2. Zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 78 696,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 września 2020 r. do dnia zapłaty.
3. Zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 50 396,91 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 września 2020 r. do dnia zapłaty.
4. W pozostałym zakresie powództwo oddala.
5. Zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 11 934 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.
Zasadnicze ustne motywy rozstrzygnięcia:
W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, iż zawarcie spornej umowy nastąpiło pomiędzy konsumentami a przedsiębiorcą, a to z uwagi na fakt, iż środki pozyskane z umowy kredytowej zostały przeznaczone na zakup nieruchomości (mieszkania), w którym powodowie zamieszkali.
Pomimo faktu, iż pan powód prowadził działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług marketingowych – to nie zostały wykazane jakiekolwiek bezpośrednie związki umowy kredytowej z prowadzeniem rzeczonej działalności gospodarczej.
Wobec powyższego – po stronie pozwanej spoczywały obowiązki sformułowania warunków umownych w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla konsumentów. Oznacza to nie tylko gramatyczną zrozumiałość użytych sformułowań, ale przede wszystkim udzielenie powodom informacji związanych z warunkami umownymi, w taki sposób, by znali oni swoją sytuację majątkową i prawną w razie zawarcia umowy danej treści. W sprawie niniejszej warunki umowne, które zostały zawarte w umowie ostatecznie podpisanej – stanowią, iż prawa i obowiązki stron są ułożone w taki sposób, że została zawarta pomiędzy stronami umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej – co do zasady zgodna z przepisami polskiego prawa, natomiast w ocenie Sądu – z uwagi na zastosowanie indeksacji tj. wprowadzenie do umowy ryzyka wzrostu wartości waluty obcej w stosunku do złotówki, w której nastąpiła wypłata kredytu i dokonywane były spłaty – zdaniem Sądu by można było uznać ten warunek indeksacji za jednoznaczny i zrozumiały dla konsumentów – wprowadzeniu do umowy powinna towarzyszyć informacja o ryzyku kursu wzrostu waluty obcej i że jest ono nieograniczone oraz obowiązuje powodów przez cały czas trwania umowy, a ryzyko może polegać na konsekwentnym wzroście waluty obcej, a wyłącznie na wahaniach kursu.
W ocenie Sądu zastosowanie przez pozwanego indeksacji w niniejszej sprawie nie może być uznane za uczciwe – jak również uzależnienie wysokości rat kredytowych od kursów kupna, a potem sprzedaży wynikający z tabel bankowych, które są ustalane przez banki wg. ich wytycznych i zgodnie z ich potrzebami.
Zgodnie z orzecznictwem TSUE – sposób ustalania kursów przez bank powinien być jak najbardziej jednoznaczny i jasny dla konsumentów – tak by konsumenci byli w stanie sami w każdej chwili określić kurs, który będzie zastosowany w danym okresie przez bank.
Wobec powyższego – należało uznać powyższe postanowienia za abuzywne, a z uwagi na fakt, iż są to postanowienia istotne w treści umowy, bez której nie może ona obowiązywać – należało uznać ją za nieważną.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.