Dnia 31 sierpnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Agnieszka Nakwaska-Szczepkowska; XXVIII C 4602/21) ustalił, że umowa d. Kredyt Banku (obecnie Santander Bank Polska SA) z kwietnia 2006 r. jest nieważna.
Sąd zasądził na rzecz powodów łącznie kwotę 424.388,07 PLN wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2020 r. do dnia 11 sierpnia 2022 r. Sąd uwzględnił zgłoszony przez Bank zarzut zatrzymania. Dodatkowo Sąd zasądził na rzecz powodów łącznie zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W ocenie Sądu należało stwierdzić nieważność umowy z uwagi na występujące w niej klauzule niedozwolone wprowadzające mechanizm indeksacji, które stanowiły zbyt duże obciążenie dla kredytobiorców, przy czym w umowie brakowało rekompensaty za tak nadmierne ryzyko.
Oczywiście Sąd zgadza się z poglądem, że banki nie mogły przewidzieć wzrostu kursu waluty obcej CHF wywołanego kryzysem gospodarczym z 2008 r., jednakże nie zwalniało to z obowiązku do poinformowania kredytobiorców o ryzykach związanych z umową, w szczególności objaśnienia kredytobiorcom postanowień odnoszących się do ustalania przez bank salda zadłużenia.
Bank w toku postępowania zgłosił zarówno zarzut potrącenia i zarzut zatrzymania. W zakresie zarzutu potrącenia Sąd wskazał, że jest on nieskuteczny, bowiem przed jego złożeniem bank nie skierował do kredytobiorców wezwania o zapłatę. Natomiast Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania, podniesiony materialnoprawnym oświadczeniem na rozprawie.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.