W dniu 4 kwietnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Anna Zalewska; XXIV C 2599/20), wydał wyrok, w którym:
I. ustalił, że umowa kredytowa zawarta przez powodów z Bankiem BPH (obecnie Pekao S.A.) jest nieważna
II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów 174.871,01 PLN wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 lipca 2020 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 69.172,75 PLN na rzecz powoda oraz 69.172,75 PLN na rzecz powódki – od obu tych kwot wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 lipca 2020 r.
III. w pozostałym zakresie oddalił powództwo (11 groszy różnicy między roszczeniem dochodzonym w pozwie a zasądzoną sumą pieniężną)
IV. zasądził od pozwanego na rzecz powodów koszty procesu – pozostawiając szczegółowe rozstrzygnięcie w tym zakresie referendarzowi sądowemu
ZASADNICZE USTNE MOTYWY ROZSTRZYGNIĘCIA
Sąd w całości podzielił stanowisko strony powodowej w przedmiocie zasadności roszczenia o ustalenia oraz zapłatę. W tym miejscu Sąd wskazał, że z uwagi na powszechnie znane orzecznictwo sądów polskich jak również TSUE – nie będzie rozwijać i omawiać szczegółowo przesłanek przemawiających za rozstrzygnięciem w tym zakresie.
Kwoty zasądzone na rzecz powodów – Sąd uznał, że dochodzona przez stronę powodową kwota winna być rozdzielona tak jak w sentencji orzeczenia, a to z uwagi na fakt, że część wpłat miała miejsce, gdy powodowie pozostawali we wspólności majątkowej, a pozostałe raty kredytu spłacane były w ustroju rozdzielności majątkowej w proporcji 1/2.
Sąd nie uwzględnił zarzutu zatrzymania pozwanego – umowa kredytu w ocenie sądu nie jest umową wzajemną.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.