Wyrokiem z 4 grudnia 2020 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu (I ACa 508/20; SSA Jacek Gołaczyński; SSA Sławomir Jurkowicz; SSA Lidia Mazurkiewicz-Morgut, spr.) wskutek ponownego rozpoznawania sprawy po uchyleniu poprzedniego wyroku Sądu Apelacyjnego przez Sąd Najwyższy wyrokiem z 11 grudnia 2019 r. (V CSK 382/18), uchylił wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 24 maja 2017 r. (I C 905/16; SSO Robert Rydzewski). W motywach ustnych rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny wskazał, że Sąd Okręgowy nie zbadał materialnoprawnej podstawy żądania powódki i nie zbadał twierdzeń o abuzywności kwestionowanych postanowień umownych. Sąd I instancji nie zbadał, czy kwestionowane postanowienia są abuzywne i jaki mają wpływ na umowę. W szczególności, Sąd I instancji nie stwierdził, czy takim skutkiem jest nieważność umowy, czy konieczność eliminacji jedynie kwestionowanych postanowień z pozostawieniem umowy w pozostałym zakresie. Zabrakło również oceny wysokości roszczenia powódki.
W ten sposób sprawa kredytobiorczyni po 5 latach wraca do sądu I instancji – trudno niestety uznać to za sukces polskiego sądownictwa w zakresie ochrony praw konsumenta.
Sprawę prowadzi adw. dr Jacek Czabański.