W dniu 7 lipca 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Michał Chojnacki; II C 1852/20), wydał wyrok, w którym:
I. oddalił powództwo w całości;
II. zasądził od powoda na rzecz pozwanego Deutsche Bank Polska S.A. kwotę 10.817,00 PLN tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, w tym kwotę 10.800,00 PLN tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Jeżeli chodzi o ustalenie nieważności umowy, Sąd nie dopatrzył się interesu prawnego w takim żądaniu, dochodząc do przekonania, że takie rozstrzygnięcie nie zakończy sporu pomiędzy stronami. Sąd stwierdził, że umowa, którą strony zawarły jest ważna i w całości skuteczna. Umowa nie narusza art. 69 ustawy Prawo bankowe oraz nie jest sprzeczna z art. 353[1] kodeksu cywilnego, ani też z art. 358[1] kodeksu cywilnego. Jeżeli chodzi o klauzule, które zostały zawarte w umowie, Sąd nie podzielił stanowiska strony powodowej, iż mają one charakter abuzywny.
Sąd stwierdził także, że w dacie zawarcia umowy, tj. 3 lutego 2009 r., istniał przepis dyspozytywny, na podstawie którego możliwe było rozliczenie kredytu w oparciu o kurs średni NBP, ale przepis ten nie mógł mieć zastosowania ze względu na stanowisko powoda.
Wyrok jest nieprawomocny. Postępowanie w I instancji trwało 36 miesięcy. Sprawę prowadzi adw. Anna Bielecki.