9 marca 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXVIII C 4427/21; SSO Iwona Lizakowska-Bytof) w sprawie przeciwko PKO BP:
I. ustala, że umowa Nordea Habitat z 2009 r. jest nieważna,
II. zasądza od pozwanego na rzecz powodów ponad 1 milion PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 9 marca 2023 r. do dnia zapłaty przestankowo tytułem nieważności umowy kredytu z 2008 r., jak również w związku z ustaleniem nieważności umowy z 2009 r.
III. w pozostałej części powództwo oddala (co dotyczy żądania zasądzenia odsetek od dnia wezwania przedsądowego).
IV. zasądza od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu, przy czym szczegółowe ich wyliczenia pozostawia referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się orzeczenia w niniejszej sprawie.
Zdaniem Sądu umowy kredytu są nieważne z dwóch przyczyn. Po pierwsze umowy są sprzeczne z art. 353 (1) k.c. z uwagi na naruszenie równowagi stron w tym sensie, że wysokość zobowiązania ustalał pozwany w sposób jednostronny, a druga strona (powód) nie miał na to żadnego wpływu. Umowy są zatem nieważne jako sprzeczne z powszechnie obowiązującymi przepisami. Poza tym zdaniem Sądu umowy są nieważne, bo zawierają klauzule abuzywne, niewiążące strony powodowej (dotyczące waloryzacji), a ich eliminacja powoduje, że umowy nie mogłaby być dalej wykonywane.
Sprawa dotyczy dwóch umów kredytu, z czego jeden kredyt został całkowicie spłacony jeszcze przed skierowaniem sprawy do sądu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.