16 listopada 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie ( III C 1212/20; SSO Rafał Schmidt) wydał wyrok, w którym:

1. uznał umowę zawartą z Deutsche Bankiem we wrześniu 2008 r. za w całości nieważną

2. zasądził na rzecz powódki kwoty dochodzone pozwem wraz z odsetkami od dnia złożenia oświadczenia o świadomości skutków nieważności umowy, co nastąpiło w toku postepowania w 2022 r.

3. kosztami procesu obciążył w całości bank.

Z motywów ustnych:

– Sąd wskazał, że istnieje interes prawny powódki w ustaleniu nieważności, gdyż umowa wciąż wiąże i samo zasądzenie nie eliminuje stanu niepewności na przyszłość

– podzielił argumentację strony powodowej co do nieważności umowy i podkreślił, że umowa jest nieważna przede wszystkim z uwagi na niedopełnienie obowiązków informacyjnych ze strony Banku (zawód konsumenta nie ma znaczenia i to nie konsument ma wychodzić z inicjatywą uzyskania pełnych informacji o produkcie bankowym); nie jest to typowa umowa kredytu, gdyż saldo kredytu po spłatach ekonomicznie może nie tylko nie maleć, ale także wzrosnąć, o czym bezwzględnie konsument winien być poinformowany; konieczne jest przedstawienie kursów historycznych franka, czy symulacji wysokości rat kredytu; naruszono 353(1) k.c. poprzez odwołanie w umowie do tabel kursowych banku ustalanych samodzielnie przez bank; kwestionowane klauzule umowne są abuzywne, a ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy.

Wysokość dochodzonych kwot nie była kwestionowana, więc zasądzono tak jak w pozwie;

Odsetki za opóźnienie zasądzono od dnia złożenia oświadczenia, gdyż dopiero wtedy bank ma pewność co do ostatecznego wyboru konsumenta.

Sprawę prowadzi adw. dr Jacek Czabański.

Wyrok jest nieprawocny. Postępowanie w I instancji trwało 42 miesiące.