Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 19 stycznia 2022 r. (SSA Dorota Markiewicz, I ACa 104/20) całkowicie zmienił niekorzystny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 15 lipca 2019 r. (SSO Jacek Bajak; I C 1343/17), w którym powództwo kredytobiorców zostało oddalone. Sąd Apelacyjny uznał, że umowa jest nieważna zarówno ze względu na ryzyko jakie nakładała na kredytobiorcę, jak i nieuczciwość klauzul przeliczeniowych. Zdaniem Sądu konstrukcja kredytu denominowanego niczym nie różni się od kredytu indeksowanego, a zatem pełną aktualność znajdują orzeczenia SN i TSUE odnoszące się do tego typu umowy. Sąd uznał również, że nie ma znaczenia, że jednym z kredytobiorców była osoba która w tamtym okresie pośredniczyła w udzielaniu kredytów, w tym kredytów „frankowych”. Po pierwsze taka osoba również jest konsumentem, a po drugie z dowodów zgromadzonych w sprawie nie wynikało, aby miała jakąś ponadprzeciętną wiedzę o ryzyku, a przeciwnie – gdyby zdawała sobie sprawę z ryzyka, to nie pośredniczyłaby w udzielaniu takich kredytów ani sama go nie zaciągnęła.Sąd Apelacyjny zasądził zwrot zapłaconych rat kredytu. W toku procesu kredytobiorca przestał spłacać raty kredytu. Sąd Apelacyjny uznał, że roszczenie o odsetki od dochodzonej kwoty należne jest dopiero od chwili poinformowania banku o nieważności umowy, co nastąpiło zdaniem Sądu w odpowiedzi na przedsądowe wezwanie banku do zapłaty, gdzie kredytobiorca odmówił zapłaty powołując się na nieważność. W pozwie wskazana była zaś zarówno nieważność jak i ewentualne utrzymanie umowy w mocy, więc zdaniem SA nie było to kategoryczne oświadczenie. SA uznał również zgłoszony zarzut zatrzymania przez bank dotyczący kwoty wypłaconego kredytu.
Wyrok jest prawomocny.
Strony mogą jeszcze złożyć skargę kasacyjną. Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański i adw. Anna Wolna-Sroka.