SN potwierdza nieważność umowy.
Wyrokiem z 3 lutego 2022 r. Sąd Najwyższy (II CSKP 975/22; SSN Małgorzata Manowska (spr.); SSN Marcin Łochowski; SSN Tomasz Szanciło) oddalił skargę kasacyjną Raiffeisen Bank International AG od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 19 sierpnia 2020 r. (VI ACa 345/19), którym Sąd uznał umowę kredytu d. Polbank EFG z 2008 r. za nieważną.
Sąd Najwyższy stwierdził, że:
– sporne klauzule indeksacyjne nie zostały wyrażone jasnym językiem, ponieważ nie pozwoliły powódce na oszacowanie konsekwencji ekonomicznych płynących z umowy.
– klauzule indeksacyjne odnoszą się do głównego świadczenia stron, ale mogą być badane pod kątem uczciwości, ze względu na brak jednoznaczności.
– klauzule odnoszące się do kursu wyznaczanego przez bank są nieuczciwe, a przez to bezskutecne.
– ponieważ cały mechanizm indeksacji jest abuzywny, to umowa musi być uznana za nieważną.
– odniesienie się do kursów NBP stałoby w sprzeczności z efektem zniechęcającym Dyrektywy 93/13.
– konsument może udzielić następczej zgody na obowiązywanie takiej umowy (odwołanie do uchwały z 7 maja 2021 r., III CZP 6/21), ale ponieważ to nie nastąpiło, to umowa jest nieważna, a kwoty zapłacone przez konsumenta muszą być mu zwrócone, bez możliwości stosowania automatycznej kompensaty.
– Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz kredytobiorcy zwrot dochodzonej kwoty z odsetkami za opóźnienie. Sąd Najwyższy nie odniósł się do tej kwestii (skarga kasacyjna banku również tego nie poruszała), ale ponieważ uznał, że umowa jest nieważna od samego początku, to wątpliwe, żeby uznał jednocześnie, że odsetki od dochodzonego roszczenia są nienależne.
Wyrok Sądu Najwyższego stanowi potwierdzenie linii orzeczniczej Sądu Apelacyjnego w Warszawie, który uznaje, że umowy kredytu zawierające wadliwe postanowienia indeksacyjne są nieważne.
Wyrok jest ostateczny.
Sprawę prowadził adw. dr Jacek Czabański.