Dnia 11 lutego 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Agnieszka Wlekły-Pietrzak, sygn. akt:XXVIII C 4596/21) wydał wyrok, w którym:
1. ustala, że umowa o kredytu zawarta pomiędzy powodami a mBank S.A. z dnia 23 października 2006 r., jest nieważna w całości,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 450.393,56 PLN wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty,
3. w pozostałym zakresie powództwo oddala,
4. zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 11.834,00 PLN wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu
Ustne motywy rozstrzygnięcia Powodowie posiadali status konsumenta. Przeznaczeniem kredytu było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych i rodzinnych. W ocenie Sądu bank nie dokonał rzetelnej, jasnej i pełnej informacji w zakresie zawieranej przez konsumenta umowy kredytu indeksowanego. Bank nie poinformował kredytobiorcy nie poinformował o skutkach i ryzykach zawarcia spornej umowy. Rzetelna informacja pozwoliłaby kredytobiorcy ocenić konsekwencje zawarcia niniejszej umowy. W materiale dowodowym brak jest jakiegokolwiek dokumentu, który wskazywałby na dokonanie pouczenia (o ryzyku kursowym). Samo oświadczenie o ryzyku nie daje podstawy do uznania, iż doszło do pełnego jasnego i przejrzystego przekazania informacji o zaciąganym produkcie i jego konsekwencjach. Postanowienia dot. mechanizmu indeksacji nie są przejrzyste w ocenie sądu mogą być przedmiotem oceny z punktu widzenia ich uczciwości. Dokonując oceny treści postanowień odnoszących się do indeksacji nie można uznać, że niniejsze postanowienia zachowują zasadę równowagi, uczciwości między stronami. W ocenie sądu naruszają one (postanowienia) dobre obyczaje, które winny być zachowane w relacjach pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem. W ocenie Sądu to wyłącznie Bank miał wpływ na to w jakiej wysokości rata spłacana w złotówkach zgodnie z umową będzie umarzała tą rata wyrażoną w chf. Zdaniem Sądu ww. postanowienia spełniają kryteria postanowień niedozwolonych o których mowa w art. 385 (1) kc. Postanowienia abuzywne zawarte w umowie kredytowej wpływają na brak możliwości wykonywania umowy. Po wyeliminowaniu nieuczciwych postanowień nie można ustalić według jakiego kursu należałoby przeliczyć świadczenie banku na początku umowy a z drugiej strony w jaki sposób przeliczyć na PLN raty spłacane przez konsumentów. Brak jest podstaw do zastosowania przepisów dyspozytywnych, których i tak brak w polskim porządku prawnym. Przepis 358 par. 2 kc nie stanowi takiego przepisu. Dlatego też Sąd stwierdził nieważność w całości. Kwoty spłacane przez powodów od 2006 r. do 2019 za świadczenie nienależne, które podlega zwrotowi w całości. W przedmiocie oddalonego powództwa, to dotyczy odsetek ustawowych za opóźnienie, które Sąd zasądził od dnia doręczenia pozwu. W opinii Sądu z tym momentem konsumenci wyrazili wolę, aby sporna umowa nie wiązała i zdaniem Sądu od tego momentu Bank pozostawał w opóźnieniu. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 kpc.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adwokat Dominika Helios z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Spółka Partnerska.