12 lutego 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Anna Pogorzelska, XXV C 2828/19, sygnatura nowa, ale sprawa toczy się od 2016 r.) ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny nr (…) z dnia (…) maja 2008 r. zawarta między (…) a EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce, poprzednikiem prawnym pozwanego Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu działającym w Polsce poprzez Raiffeisen Bank International AG (S.A.) Oddział w Polsce jest nieważna;
W pkt II oddala powództwo w pozostałym zakresie (czyli roszczenie o zapłatę).
Przy ocenie tej konkretnej umowy – ponieważ Sąd wychodzi z założenia, że ocenie podlega indywidualna umowa i również konkretny konsument – umowa w ocenie Sądu ze względu na jej treści, nie spełniała wymogów, które nakłada orzecznictwo i przepisy na tego umowy. Oczywiście chodzi tu przede wszystkim o klauzule indeksacyjnego, sposób tłumaczenia przez bank charakteru tych klauzul, czyli dopełnienia przez banki obowiązków informacyjnych odnoście reguł indeksacji, odnośnie kursów walut. W ocenie Sądu ta równowaga stron została zachwiana, ponieważ bank nie dopełnił tych obowiązków.
Co do powództwa o zapłatę, Sąd uznał, że powinna mieć zastosowanie teoria salda. Strona powodowa wniosła o zapłatę na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu i świadczeniu nienależnym. W sytuacji gdy uznamy, że umowa jest nieważna, to świadczenie banku na rzecz Pani powódki było świadczeniem nienależnym, czyli 300 tys. zł, które powódka uzyskała było świadczeniem nienależnym. Powódka zwróciła w ratach stronie pozwanej około 140 tys. zł, zatem w tej sytuacji bank nie pozostaje bezpodstawnie wzbogacony i to jeszcze powódka ma obowiązek zwrotu pozostałej kwoty. Jeżeli stwierdzamy nieważność czynności wzajemnej, strony są zobowiązane do zwrotu tego co świadczyły nienależnie, dlatego też Sąd oddalił powództwo o zapłatę.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. Jacek Czabański oraz adw. Maciej Zaborowski.