W dniu 13 maja 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny (SSO Krystyna Stawecka; XXV C 2145/17) wydał wyrok, w którym:
I. ustalił, że umowa kredytu zawarta w marcu 2007 r. pomiędzy powodami a Bankiem Gospodarki Żywnościowej S.A. jest nieważna.
II. Zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 467.629,24 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
III. Rozliczenie końcowe kosztów procesu pozostawia referendarzowi sądowemu, wskazując, że powodowie wygrali proces w 100%, a pozwany przegrał proces.
Ustne motywy rozstrzygnięcia:
Postanowienia spornej umowy mają charakter abuzywny. Umowa była zawarta na wzorze umownym, nienegocjowalnym. Umowa w sposób rażący narusza dobre obyczaje oraz interesy powodów.
W zawartej umowie brak jest równości stron.
Zdaniem Sądu, po wyeliminowaniu bezskutecznych klauzul indeksacyjnych kredyt jest de facto kredytem złotowym, jednakże nie jest możliwe kontynuowanie bytu prawnego takiej umowy z uwzględnieniem wadliwej stawki LIBOR.
Ponadto umowa jest sprzeczna z Prawem Bankowym, ponieważ nie określa w jasny sposób przedmiotu świadczenia. Powodowie zaciągając kredyt w złotówkach nie wiedzieli ile mają oddać.
Umowa jest zatem nieważna z art. 58 kc w związku z art. 385 kc i 353(1) kc.
Jeśli zaś chodzi o konsekwencje nieważności Umowy Sąd zastosował teorię dwóch kondykcji zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt III CZP 11/20.
Sprawę prowadzi adwokat dr Jacek Czabański. Wyrok jest nieprawomocny.