Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Jacek Tyszka; XXIV C 532/17) wydał w dniu 29 września 2020 r. wyrok ustalający, że umowa kredytu hipotecznego zawarta z Bankiem Millennium S.A. w Warszawie jest nieważna i zasądził na rzecz powodów zwrot wszystkich zapłaconych do tej pory kwot na rzecz banku w wysokości ok. 270 tys. zł i 60 tys. CHF.
Sąd uznał za zasadną argumentację strony powodowej. Pozwany ukształtował umowę w ten sposób, że proces indeksacji jest podwójny, oparty na wskaźniku w postaci kursu waluty, który jest przyjmowany z tabeli kursowej pozwanego. Umowa nie zawiera żadnego wskazania co w tych tabelach może być. W związku z tym może wynikać z tego dowolna kwota zobowiązania. Zdaniem Sądu strony nie uzgodniły w umowie wysokości świadczeń, w szczególności świadczenia kredytobiorcy, które nie jest w żadnym razie wynikiem podzielenia kwoty uzyskanego kredytu na części, lecz jest wynikiem operacji matematycznych, które są dokonywane za pomocą wskaźnika pozostawionego w rękach strony pozwanej. W związku z powyższym umowa kredytu jest nieważna jako umowa nie określająca wysokości świadczeń.
Ponadto umowa zawiera wadę, która polega na tym, że w umowie została zastosowana waloryzacja niezgodnie ze swoim celem, jakim nie jest ukształtowanie wysokości wynagrodzenia banku, lecz utrzymanie wysokości świadczenia na racjonalnym poziomie, utrzymanie wartości świadczenia przez zaplanowany w umowie czas. Cel waloryzacji zastosowany przez pozwanego jest niezgodny z art. 69 PrBank.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Dominika Helios oraz adw. dr Jacek Czabański.