W dniu 1 sierpnia 2024 r. SSA Teresa Mróz, SA Warszawa, VI Aca 2864/23 na skutek apelacji obu stron, wydał wyrok, w którym:
I. zmienił zaskarżony wyrok w pkt 3 w ten sposób, że zasądził od Banku Millennium S.A. na rzecz powoda dodatkowo 67.939,16 PLN wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 maja 2017 r. do dnia zapłaty – w pozostałym zakresie powództwo oddala oraz w pkt 4 w ten sposób, że zasądził od Banku Millennium S.A. na rzecz powoda 6.447 PLN kosztów procesu;
II. oddalił apelację powoda w pozostałej części;
II. oddalił apelację pozwanego w pozostałej części;
IV. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.800 PLN wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w którym zasądzono powyższą kwotą, do dnia zapłaty tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia:
W ocenie Sądu Apelacyjnego – stanowisko Sądu I instancji, w którym to Sąd uznaje, iż z uwagi na to, że powód zobowiązał się do spłaty zadłużenia w CHF w związku z tym roszczenie, które opiewało na PLN nie podlega zwrotowi, jest nie do obrony. Według Sądu Apelacyjnego takie stanowisko jest nie do pogodzenia z obowiązującą linią orzeczniczą co do tego jak należy traktować umowy kredytu powiązanego z walutą obcą w sytuacji, w których znajdują się klauzule o charakterze niedozwolonym. Sąd słusznie stwierdził, że przedmiotowa umowa jest umową nieważną, a zatem ocena tej nieważności jest dokonywana na dzień jej zawarcia, a wobec tego należy uznać, że od momentu zawarcia umowy między powodem a pozwanym istniał stan taki, iż wszystko to, co po dniu zawarcia umowy strony świadczyły sobie wzajemnie na skutek wykonania tej umowy, podlega zwrotowi i nie ma znaczenia czy z punktu widzenia przyzwoitości, etyki zachowania się powoda słuszne byłoby, żeby powód zwrócił chociażby kapitał zaciągniętego kredytu. Istotne jest natomiast to, że w momencie, kiedy umowa staje się nieważną czynnością prawną pomiędzy stronami powstaje sytuacja, w której to każda ze stron może żądać zwrotu tego świadczyła w wykonaniu nieważnej czynności prawnej.
W ocenie Sądu Apelacyjnego należało uznać, że roszczenie powoda, które zostało sformułowane w apelacji o zasądzenie tej kwoty opiewającej na PLN jest uzasadniona z odsetkami takimi, jakie zostały zasądzone wyrokiem Sądu I instancji.
Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.