13 lutego 2025 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Grzegorz Tyliński, VI ACa 983/23) wydał wyrok, w którym:
I. oddalił apelację pozwanego banku w całości,
II. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 8.100,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.
Pozwany bank wniósł apelację od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 20 października 2022 r. (II C 456/20), w którym Sąd ustalił nieważność Umowy i zasądził od banku na rzecz kredytobiorców zwrot zapłaconych rat kredytu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od momentu przedsądowego wezwania banku do zwrotu do dnia zapłaty.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny podkreślił, że:
– w kontekście § 17 Umowy kredytu, zgodnie z orzecznictwem TSUE, w tym w szczególności wyrokiem TSUE w sprawie C-19/20, TSUE widzi możliwość zastosowania tzw. testu niebieskiego ołówka, jeśli:-> postanowienie ma charakter podzielny,-> w dalszym ciągu będzie miał miejsce efekt odstraszający przewidziany w dyrektywie 93/13.
W realiach niniejszej sprawy, w ocenie Sądu, eliminacja jedynie marży banku (z pozostawieniem w Umowie przeliczeń po kursie średnim NBP) zachęcałaby przedsiębiorców do stosowania niedozwolonych klauzul, gdyż jedyną konsekwencją dla nieuczciwego przedsiębiorcy byłby powrót do warunków uczciwych. Ponadto, treść pozostałych postanowień Umowy odnosi się do kursów z tabeli banku, a więc nie istnieje możliwość podziału klauzuli na części.
Niezwiązanie postanowieniami niedozwolonymi prowadzi do upadku Umowy w całości.
Dodatkowo Sąd wskazał, że o nieważności Umowy świadczą również brak rzetelnego poinformowania konsumentów o ryzyku, narażenie konsumentów na niczym nieograniczone ryzyko kursowe, co wskazuje na naruszenie zasad współżycia społecznego, ale również sprzeczność z naturą zobowiązania. Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański oraz adw. Maria Rozbicka.
Postępowanie trwało 28 miesięcy w II instancji, a łącznie 59 miesięcy.