W dniu 20 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Henryk Walczewski, XXVIII C 4701/21) w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International A.G., wydał wyrok, w którym:
I. ustalił, że umowy kredytu z listopada 2006 r. oraz z września 2007 r. nie są dla powodów wiążące, a zatem są nieważne w następujących postanowieniach: zapisanych w umowie, tj. w § 2 ust. 1 oraz zapisanych w regulaminie stanowiącym część tej umowy, tj. w § 7 ust. 4, § 9 ust. 2, § 13 ust. 7 oraz § 21 ust. 3;
II. ustalił, że w zw. z nieważnością w/w postanowień, umowy stały się niemożliwe do wykonania w całości i są w całości wobec powodów bezskuteczne tj. nieważne;
III. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę ponad 184 tys. PLN oraz 96 tys. CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 września 2022 r. do dnia zapłaty.
Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania banku w zakresie kwoty faktycznie wypłaconych kredytów.
IV. zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 11.817,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania;
W niniejszej sprawie strona powodowa wniosła pozew o ustalenie, że umowy kredytu zwarte przez powodów są nieważne i o zasądzenie zwrotu wszystkich spłat kredytu uiszczonych przez kredytobiorców.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna, ponieważ wymienione postanowienia umowy i regulaminu odsyłają do tabeli kursowej banku, a tym samym uprawniają bank do swobodnego ustalania wysokości zadłużenia, co w świetle art. 385(1) k.c. oznacza, że są niedozwolone. Jednocześnie zdaniem sądu nie ma znaczenia, w jaki sposób bank nadużywał tych postanowień, wobec czego sposób późniejszego wykonywania umowy nie ma wpływu na ich ocenę. Po usunięciu ich z umowy, nie ma możliwości dalszego jej wykonywania.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. dr Jacek Czabański z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.